<><><><><><>

Μιχάλης Ιγατίου: "Ανησυχία για το Green Tea" 25/01/2012 - 13:57 | Ο κ. Χριστόφιας έχει υποχρέωση να παραστεί στην τριμερή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένος να αποδεχτεί και τις άκρως αρνητικές θέσεις που παρουσιάζουν οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ. του Μιχάλη Ιγνατίου, Ουάσιγκτον

Δικαιολογημένα ανησυχούν οι πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου ενόψει της τριμερούς συνάντησης που συγκάλεσε στο Green Tree της Νέας Υόρκης ο άβουλος γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν. Ακόμη και ο ΔΗΣΥ του Νίκου Αναστασιάδη, που είχε κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του για δουλική και χωρίς αντίρρηση αποδοχή του φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν, εκφράζει αντιρρήσεις και ζητά από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια, να αρνηθεί να λάβει μέρος στην τριμερή. Βέβαια, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, ο κ. Χριστόφιας έχει υποχρέωση να παραστεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένος να αποδεχτεί και τις άκρως αρνητικές θέσεις που υπογείως παρουσιά ζουν οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ, οι οποίες και ικανοποιούν στο έπακρο την Άγκυρα και το κατοχικό καθεστώς. Είναι θετικό ότι το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου αποφάσισε κατά πλειοψηφία το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να κινηθεί ο πρόε δρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το πλαίσιο αυτό παρουσίασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου και περιλαμβάνει «τη μη αποδοχή χρονοδιαγραμμάτων, επιδιαιτησίας ή σύγκλησης διεθνούς διάσκεψης χωρίς να υπάρξει συμφωνία στα ουσιώδη θέματα που αφορούν στις εσωτερικές πτυχές του κυπριακού προβλήματος. Για τη σύγκληση μιας τέτοιας διάσκεψης απαιτείται η συγκατάθεση και των δύο πλευρών», τονίστηκε εμφαντικά. Οι παράμετροι που έθεσε το Εθνικό Συμβούλιο είναι σημαντικές για πάρα πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι ορθά οσμίστηκαν μερικοί πολιτικοί στην Κύπρο ότι το σκηνικό είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό του Φεβρουαρίου του 2004, όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος και οι ηγέτες που τον συνόδευαν αναγκάστηκαν να αποδεχτούν χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησία, ενώ πριν φτάσουν στη Νέα Υόρκη ορκίζονταν ότι θα πράξουν το ακριβώς αντίθετο. Τότε οι πιέσεις χαρακτηρίστηκαν «πιεστικές» και «εκβιαστικές». Τώρα τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά και έχουμε ως δεδομένο ότι η Ουάσιγκτον ούτε απειλεί ούτε εκβιάζει. Το 2004 το δίδυμο Μπους - Τσέινι είχε ξεπεράσει κάθε όριο. Άλλωστε, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, μετά το τηλεφώνημά του στον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο, από τον οποίο εισέπραξε την άρνησή του να αποδεχτεί το ρατσιστικό σχέδιο του κ. Ανάν, είχε αποφασίσει να τιμωρήσει τους Ελληνοκυπρίους, οι οποίοι άντεξαν, όμως ψήφισαν «όχι» και δεν δείλιασαν ούτε μπροστά στην απειλή για τιμωρία. Ο περίφημος Λιν Πάσκοε, που σήμερα είναι το δεξί χέρι του Μπαν Κι Μουν, είχε απειλήσει ότι «θα πέφτουν κεραμίδια στα κεφάλια των Ελληνοκυπρίων». Στο τέλος έπεσαν στο δικό του κεφάλι, αφού στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ του έμεινε για πάντα το παρατσούκλι «αποτυχημένος». Ο σημερινός επικεφαλής του ΟΗΕ και οι συνεργάτες του δεν ενδιαφέρονται να επιλύσουν με δίκαιο τρόπο το πρόβλημα της Κύπρου. Είναι μεσολαβητές που εξυπηρετούν μόνιμα την Τουρκία και οι οποίοι –εάν υπήρχε σοβαρότητα σε Λευκωσία και Αθήνα– θα έπρεπε να έχουν καταγγελθεί και να έχει ζητηθεί η παραίτησή τους. Έχουν πετάξει στα σκουπίδια τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, δεν ενδιαφέρονται για την επικράτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και νοιάζονται μόνο να επιβάλουν την μπασταρδεμένη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία θα εγκαθιδρύσει καθεστώς απαρτχάιντ στο νησί. Η απειλή των Τούρκων και των Βρετανών για μόνιμη διχοτόμηση δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, διότι η μη λύση πρώτα και πάνω απ’ όλα δεν συμφέρει τους ίδιους...  mignatiou@aol.com twitter: @mignatiou

Έχουν δημοσιευτεί (0) σχόλια: