Ειρήσθω

20ή Ιουλίου & οι διζωνικοί υπηρέτες της

| Εκτύπωση | 20/07/2012 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Α Π Ο Κ Η Ρ Υ Ξ Η κι εγκατάλειψη της ΔΔΟ (αρχικά «Διπεριφερειακής», αργότερα «Διζωνικής», Δικοινοτικής Ομοσπονδίας) έπρεπε ν’ αναληφθεί ήδη από το 1977: Αμέσως μετά από (α) τη Συμφωνία Μακαρίου - Ντενκτάς 12ης Φεβρ. 1977 και (β) τις Προτάσεις της ε/κ πλευράς στις συνομιλίες της Βιένης, Μαρτίου 1977, αφού από τότε αποδείχθηκε ότι αποτελούσε ολέθρια παγίδα μέσα στην οποία έκανε μοιραίο λάθος να πέσει ο τότε πρόεδρος Μακάριος.
Ο ίδιος το είχε εγκαίρως συνειδητοποιήσει. Η τελευταία ομιλία του τής 20ής Ιουλίου 1977 για μη συνέχιση των διακοινοτικών συνομιλιών και για την ανάγκη ανάληψη μακροχρόνιου αγώνα, επαληθεύει και τεκμηριώνει αυτή την άποψη. Όμως, ο αιφνίδιος θάνατός του στις 3 Αυγούστου 1977 δεν επέτρεψε την υλοποίηση του απεγκλωβισμού...

Α Τ Ο Λ Μ Ο Ι , ΔΕΙΛΟΙ και με Ηττημένα Μυαλά οι επίγονοί του, στριμωγμένοι από τον ενδοτισμό (α) της Αθήνας του Καραμανλή και (β) των Γλ. Κληρίδη και ΑΚΕΛ, ρυμουλκούμενοι δε διαρκώς, έκτοτε, απ’ τις δόλιες μεθοδεύσεις των Αγγλο-Αμερικανών στον ΟΗΕ, συνέχισαν την ολέθρια πολιτική της ΔΔΟ επί 35 χρόνια (1977 - 2012), οδηγώντας το Κυπριακό, αντί σε προοπτική ανατροπής της τουρκικής κατοχής κι απελευθέρωσης, στα πρόθυρα μετατροπής ολόκληρης της Κύπρου σε νόμιμο τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο:
Πρώτα, απ’ τις Βολιδοσκοπήσεις Βάλτχαϊμ, τους Δείκτες Κουεγιάρ και τη Δέσμη Ιδεών Γκάλι ώς το Σχέδιο Ανάν και, τέλος, με τον διζωνικό «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς» του κ. Χριστόφια, που η πλειοψηφία του λαού απορρίπτει ως «λύση» χειρότερη ακόμη κι απ’ την κάκιστη διχοτόμηση…
Τ Η Ν ΕΘΝΙΚΗ ήττα που προκάλεσε το ‘74 το δίδυμο κακούργημα της 15ης Ιουλίου του πραξικοπήματος και της 20ής Ιουλίου της εισβολής του Αττίλα, δεν την ακολούθησε η πρέπουσα εθνική στρατηγική για την ανατροπή κι εξάλειψη της κατοχής. Αντίθετα, η πολιτική των «διακοινοτικών συνομιλιών προς εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας», επέτρεψε στην Τουρκία να εδραιώνει επί 38 χρόνια, ανενόχλητη κι ατιμώρητη, τα κατοχικά αποτελέσματα και τα παράνομα προϊόντα του δίδυμου κακουργήματος και να σέρνει τους διαδοχικούς ηγέτες του κυπριακού Ελληνισμού σε συνομιλίες συνθηκολόγησης - νομιμοποίησης των κεκτημένων του Αττίλα.
Σ Η Μ Ε Ρ Α, 38η μαύρη επέτειο της αποφράδος 20ής Ιουλίου 1974, αρμόζει η υπόμνηση: Η πολιτική (και οι πολιτικοί) της ΔΔΟ αποδείχθηκαν επί 38 χρόνια, στην πράξη, αξιοθρήνητοι υπηρέτες εδραίωσης των στόχων και των προϊόντων του Πραξικοπήματος της Χούντας και της Εισβολής του Αττίλα, όσους όρκους εναντίον αμφοτέρων κι αν εκφωνούν…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Ξέρεις ήδη, από παλιά την οικτρή ποταπότητα όσων ολίγιστου ήθους ανήθικων πάσκιζαν με αγωγές λίβελου να φιμώσουν την ελεύθερη μαχητική δημοσιογραφία της Σημερινής και του Ράδιο Πρώτο, αγαπημένε, από προχθές αείμνηστε πλέον Πέτρο μας Ζαχαριάδη και πόσο άραγε θα ξεκαρδίζεσαι στη Χώρα Ζώντων καλοτάξιδος, με τη φθονερή μικρότητά τους; Θα φροντίσεις να μας κρατήσουν μια θέση εκεί κοντά σου;