Συνομωσία κατά της Κύπρου

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_2818.html

Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2010

Γιρμπιμπέσογλου, ΤΜΤ και Χριστόφιας

Θυμάστε εκείνους τους «ημέτερους», «παγκοσμίου κύρους» VIP αρθρογράφους και «ιστορικούς», διεκπεραιωτές των Ειδικών Επιχειρήσεων Ψυχολογικού Πολέμου εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου, που προέβαλλαν ότι η ανατίναξη του Μπαϊρακτάρη το 1962 ήταν, δήθεν, έργο ανθρώπων του… Γιωρκάτζη και του… Λυσσαρίδη, και τσακώθηκαν μάλιστα με τον Τ/κ Σενέρ Λεβέντ επειδή, πριν από τον στρατηγό Γιρμπιμπέσογλου, έγραφε την αλήθεια, ότι ήταν έργο της ΤΜΤ;
ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ ΜΑΥΡΟ

Δ Υ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ δολοφονήθηκαν πριν από 48 χρόνια, για να μη δημοσιεύσουν, τότε, αυτό ακριβώς που ομολόγησε προχθές ο Τούρκος ε.α. στρατηγός Σαμπρί Γιρμπιμπέσογλου: Τις προβοκατόρικες ανατινάξεις των τζαμιών Μπαϊρακτάρη και Ομεριέ, την 25η Μαρτίου 1962, από βομβιστές της ΤΜΤ του Γραφείου Ειδικού Πολέμου (ΓΕΠ) του τουρκικού Γενικού Επιτελείου. Οι αντιντενκτατικοί δημοσιογράφοι κι εκδότες, από 16.8.1960, της εβδομαδιαίας τ/κ «Τζουμχουριέτ», Αϊχάν Μουσταφά Χικμέτ και Αχμέτ Μουζαφέρ Γκουρκάν, δολοφονήθηκαν από την ΤΜΤ, ο πρώτος στο κρεβάτι όπου κοιμόταν με τη σύζυγο, δίπλα στα δυο ανήλικα παιδιά τους, κι ο άλλος μέσα στο αυτοκίνητό του έξω απ’ το σπίτι του, αμφότεροι στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, τη νύκτα της Δευτέρας 23ης Απριλίου 1962. Το πρωί, η εφημερίδα τους είχε κυκλοφορήσει με πρωτοσέλιδο ότι, σ’ επόμενη έκδοση θα αποκάλυπτε τους μπράβους του Ντενκτάς (ΤΜΤ) που έβαλαν τις βόμβες στα τεμένη, για να προκαλέσουν διακοινοτικές ταραχές. Ήταν τα προσχεδιασμένα προεόρτια της ένοπλης Τουρκανταρσίας του Δεκεμβρίου 1963, που σχεδίασε κι εξαπέλυσε η Τουρκία στην Κύπρο, διά του ΓΕΠ-ΤΜΤ.

- Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ Φαζίλ Κιουτσούκ 13.8.55 στις εφημερίδες της Τουρκίας, για δήθεν επίθεση γενοκτονίας που θα εξαπέλυαν οι Έλληνες Κύπριοι κομμουνιστές του ΑΚΕΛ κατά των Τ/κ, με το συλλαλητήριό τους της 28.8.55,
- Η ΒΟΜΒΑ Τούρκων πρακτόρων του ΓΕΠ στο «σπίτι όπου γεννήθηκε» ο Αττατούρκ στη Θεσσαλονίκη 5.9.55, ως… αφορμή για να εξαπολύσουν, οι οργανωμένοι από το τουρκικό κράτος όχλοι, το πονγκρόμ των Σεπτεμβριανών, 6-7.9.1955, εναντίον των Ελλήνων της Κων/πόλεως,
- Η ΒΟΜΒΑ των ντενκτασικών της ΤΜΤ, 7 Ιουνίου 1958, στο τουρκικό προξενικό Γραφείο Τύπου στον τουρκομαχαλά της Λευκωσίας, ως βόμβα δήθεν της ΕΟΚΑ, προκειμένου να εξαπολύσουν τους τ/κ όχλους εναντίον των αμάχων Ελλήνων της Λευκωσίας,
- Ο Ι ΒΟΜΒΕΣ Μπαϊρακτάρη της 25.3.1962, η «μπανιέρα» με τη νεκρή σύζυγο και τα παιδιά που σκότωσε σε αμόκ ο πατέρας τους, Τούρκος ταγματάρχης Νιχάτ Ιλχάν 1964, της δήθεν «βαρβαρότητας των Ελλήνων του αιμοσταγούς Μακαρίου» κ.ά. παρόμοια, αποτελούσαν προσχεδιασμένες από το ΓΕΠ -ΤΜΤ προβοκάτσιες.

Τ Ω Ρ Α ΤΙΣ ομολογεί και ο υπηρετήσας στην ΤΜΤ το 1962, Γιρμπιμπέσογλου. Μία ακόμα σφαλιάρα στη «θεωρία Χριστόφια», περί δήθεν «συνυπευθυνότητας» των… Ελλήνων Κυπρίων!
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΑ 25.9.10
Θυμάστε εκείνους τους «ημέτερους», «παγκοσμίου κύρους» VIP αρθρογράφους και «ιστορικούς», διεκπεραιωτές των Ειδικών Επιχειρήσεων Ψυχολογικού Πολέμου εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου, που προέβαλλαν ότι η ανατίναξη του Μπαϊρακτάρη το 1962 ήταν, δήθεν, έργο ανθρώπων του… Γιωρκάτζη και του… Λυσσαρίδη, και τσακώθηκαν μάλιστα με τον Τ/κ Σενέρ Λεβέντ επειδή, πριν από τον στρατηγό Γιρμπιμπέσογλου, έγραφε την αλήθεια, ότι ήταν έργο της ΤΜΤ;
Λάζ. Α. Μαύρος
ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_2818.html#ixzz10Weowj00

Αρχές Πινέιρο για το περουσιακό

Παράρτημα: Αρχές Πινέϊρο - Μερικά Σχόλια

Την 2005-08-11, έπειτα από πολυετή προσπάθεια, η Υπεπιτροπή Διαδόσεως και Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (the United Nations Sub-Commission on the Promotion and Protection of Human Rights) υιοθέτησε τις Αρχές Αποκαταστάσεως Κατοικιών και Περιουσιών των Προσφύγων και Εκτοπισθέντων (Principles on Housing and Property Restitution for Refugees and Displaced Persons) ή όπως είναι περισσότερο γνωστές, τις Αρχές Πινέϊρο (Pinheiro Principles). Οι Αρχές Πινέϊρο, οι οποίες εδράζονται στο Διεθνές Δίκαιο και στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948 (Universal Declaration on Human Rights), εμπεριέχουν το διεθνές νομικό πλαίσιο για την προστασία καθώς και για την πρακτική και αποτελεσματική εφαρμογή του δικαιώματος της αποκαταστάσεως των κατοικιών, των περιουσιών και της γής των ανα την υφήλιον προσφύγων και εκτοπισθέντων. Οι Αρχές Πινέϊρο είναι δηλαδή μία έγκυρη και εμπεριστατωμένη έκθεση η οποία απευθύνεται στο ζήτημα της αποκαταστάσεως και η οποία εξειδικεύει επακριβώς πώς θα πρέπει να επανορθώνονται/ικανοποιούνται τα δικαιώματα της αποκαταστάσεως σε περιπτώσεις βιαίων εκτοπισμών, σε περιπτώσεις αυθαιρέτων ή παρανόμων κατασχέσεων κατοικιών, περιουσιών ή γής προσφύγων και εκτοπισθέντων.

«Όλοι οι πρόσφυγες και εκτοπισθέντες έχουν το δικαίωμα της αποκαταστάσεως οιασδήποτε κατοικίας, γής και περιουσίας, η οποία υφηρπάσθη από αυτούς αυθαιρέτως ή παρανόμως και εάν σύμφωνα με ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο είναι πρακτικώς αδύνατο να υλοποιηθεί η αποκατάσταση, τότε θα πρέπει να υπάρξει αποζημίωση» τονίζεται με σαφήνεια στο τμήμα 2 των Αρχών Πινέίρο. Τονίζεται επίσης ότι «τα κράτη θα πρέπει ευαποδείκτως να καθορίζουν ως προτεραιότητα το δικαίωμα της αποκαταστάσεως ως της προτιμητέας θεραπείας για τον εκτοπισμό».

Στο 21^ο τμήμα των Αρχών Πινέϊρο τονίζεται ότι «η αποζημίωση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της διαδικασίας αποκαταστάσεως (κατοικίας, περιουσίας και γής)». Τονίζεται επίσης ότι «μόνον όταν δέν είναι πρακτικώς δυνατή η αποκατάσταση θα πρέπει να χρησιμοποιείται η αποζημίωση ως (ολοκληρωτική) θεραπεία ή εάν το θιγόμενο μέρος εν γνώσει του και εθελουσίως αποδέχεται την αποζημίωση (ως ολοκληρωτική θεραπεία) αντί της αποκαταστάσεως ή εάν οι όροι μίας συμφωνίας ειρήνης η οποία επετεύχθη κατόπιν διαπραγματεύσεων προβλέπουν συνδυασμό της αποκαταστάσεως και της αποζημιώσεως (ως ολοκληρωτικής θεραπείας)». Διευκρινίζεται με σαφήνεια ότι «η αποκατάσταση κρίνεται ως πρακτικώς αδύνατη (μόνον) σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ήτοι όταν η κατοικία και η γή ή η περιουσία έχουν, σύμφωνα με ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, καταστραφεί ή δέν υπάρχουν πλέον». Υποδεικνύεται όμως ότι ακόμη και «σε τέτοιες (εξαιρετικές) περιπτώσεις, ο δικαιούχος της κατοικίας, της γής ή περιουσίας θα πρέπει να έχει την επιλογή της επιδιορθώσεως ή της ανοικοδομήσεως οποτεδήποτε είναι δυνατόν».

Στο τμήμα 10 για το δικαίωμα εθελοντικής επιστροφής σε συνθήκες ασφαλείας και αξιοπρεπείας αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Όλοι οι πρόσφυγες και εκτοπισθέντες έχουν το δικαίωμα της εθελοντικής επιστροφής στις πρώην κατοικίες, στην γή ή στα μέρη μόνιμης διαμονής των, σε συνθήκες ασφαλείας και αξιοπρεπείας ...». «Τα κράτη θα πρέπει να επιτρέπουν στους πρόσφυγες και εκτοπισθέντες οι οποίοι επιθυμούν να επιστρέψουν στις πρώην κατοκίες, στη γή ή στα μέρη μονίμου διαμονής των, να το πράττουν. Αυτό το δικαίωμα δέν επιτρέπεται να καταργείται σε συνθήκες State succession [Succession occurs when one state ceases to exist or loses control over part of its territory, and another state comes into existence or assumes control over the territory lost by the first state – State succession συμβαίνει όταν ένα κράτος παύει να υπάρχει ή χάνει τον έλεγχο σε τμήμα του εδάφους του και άλλο κράτος δημιουργείται ή αποκτά τον έλεγχο του εδάφους ο οποίος απωλέσθη από το πρώτο κράτος] ούτε να υπόκειται σε αυθαίρετες ή παράνομες χρονικές προθεσμίες.»

http://displacementsolutions.org/?page_id=201

Principles on Housing and Property Restitution for
Refugees and Displaced Persons

Preamble

            Recognizing that millions of refugees and displaced persons worldwide continue to live in precarious and uncertain situations, and that all refugees and displaced persons have a right to voluntary return, in safety and dignity, to their original or former habitual homes and lands,

            Underscoring that voluntary return in safety and dignity must be based on a free, informed, individual choice and that refugees and displaced persons should be provided with complete, objective, up-to-date and accurate information, including on physical, material and legal safety issues in countries or places of origin,

            Reaffirming the rights of refugee and displaced women and girls, and recognizing the need to undertake positive measures to ensure that their rights to housing, land and property restitution are guaranteed,

ΑΟΖ και Καστελόριζο

Η απόφαση των Έξι και το λάθος της Τουρκίας όσον αφορά στο Καστελόριζο


Posted by Κωνσταντίνος Feature, Αιγαίο, Απόψεις, Ελληνοτουρκικά, Ροή 4:39 π.μ.





Του Ν. Λυγερού

Η απόφαση του 1914 των Έξι Μεγάλων Δυνάμεων έχει ένα ξεκάθαρο πλαίσιο. Εκτός των νησιών που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των τριών ναυτικών μιλίων από τις μικρασιατικές ακτές, όλα τα Οθωμανικά νησιά μεταβιβάστηκαν στην Ελλάδα, εκτός από την ρητή εξαίρεση της Ίμβρου, της Τενέδου και του Καστελόριζου.

Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να υπάρχουν γκρίζες ζώνες για την Τουρκία, αφού η ίδια θεωρεί ότι αυτή η απόφαση είναι σε ισχύ και την χρησιμοποιεί σε επίσημα νατοϊκά έγγραφα, στα οποία έχουμε πρόσβαση. Ενώ, μόνο και μόνο ότι κάνει χρήση της έννοιας των γκρίζων ζωνών, η Τουρκία αμφισβητεί την απόφαση των Έξι Μεγάλων Δυνάμεων. Η μόνη τροποποίηση που δέχτηκε αυτή η απόφαση, η οποία εντάχθηκε στη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, αφορά στην άρση της εξαίρεσης για το Καστελόριζο με την Συνθήκη των Παρισίων του 1947.

Η επίπτωση αυτού του πλαισίου είναι ότι μας προσφέρει ένα δυναμικό πεδίο για να απορρίψουμε τις μη ορθολογικές απαιτήσεις της Τουρκίας. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στο Καστελόριζο, όταν η Τουρκία επισημαίνει ότι το άρθρο 14 της Συνθήκης Παρισίων αφορά μόνο το Καστελόριζο και όχι το σύνολο των νησιών που βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή, αυτό σημαίνει ότι όλα τα νησιά που ανήκουν σε αυτό το πλαίσιο ανήκουν ήδη στην Ελλάδα μέσω της απόφασης των Έξι.

Επιπλέον, μέσω του άρθρου 16 της Συνθήκης της Λωζάννης η Τουρκία παραιτείται «παντός τίτλου» και δικαιώματος έξω από τα σύνορα των τριών ναυτικών μιλίων στην περιοχή του Αιγαίου. Και με το άρθρο 15 «παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμόμενων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελορίζου».

Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για να γίνει οποιαδήποτε αμφισβήτηση εκ μέρους της Τουρκίας, διότι δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα για να υποστηρίξει τις απαιτήσεις της.