Who is a Turk?

Who is a Turk? by Nükhet Kardam*

29 August 2011, Monday / NÜKHET KARDAM*, 3 7Share

Creating a nation requires creating a national myth that bonds the population together. National myths require rejecting parts of history that don't fit, refashioning history in ways that do fit, or creating entirely new stories. This process has gone on in many nations around the world, and is in a sense nothing new.

I, like many Turks, grew up with a love/hate relationship with the West. Can I be both Muslim and Western? Why are we copying the West anyway? Does that mean we are not good enough? Why are we giving up our civilization, values, script, calendar and dress? Is everything related to Western civilization somehow better and ours inferior? What makes the creation of Turkish identity so interesting is that its accompanying myths embody dilemmas that are not just relevant to Turkey but remain central to debates around the world, about the West and Islam, about nationhood and ethnic identity, about the balance between state hegemony and individual rights. Who is a “Turk”? Of course the idea of this identity didn't come out of nowhere. A “Turk” was looked down upon in the Ottoman Empire; it was a name mainly attributed to the peasants of Anatolia while the citizens of the empire were called Osmanlı (Ottoman). I am not quite sure why, but the Europeans, who called Ottomans “Turks,” thought that Turks were different, enigmatic and to be feared. Italians, for example, threatened misbehaving children with “The Turks are coming!” (I Turchi vengono). Whether they were called Ottomans or Turks by Europeans didn't matter to the Ottoman elite, as long as the empire was in its ascendant phase. But by the late 19th and early 20th century, it was becoming apparent that the “Ottoman” identity no longer held the empire together. Attempts were made to prolong the loyalty of Christian minorities to the empire by redefining the Ottoman identity, promising them greater freedoms and equality with the Muslim elite, but the forces of nationalism had already swayed many. The empire next tried to use the thread of common “Muslimness” to integrate its remaining territories. But there were large Muslim populations, such as Arabs, who did not find a common Muslim identity sufficiently attractive to convince them to continue to live under Ottoman rule. The Young Turk movement came into being under these conditions, desperately searching for a new identity to integrate the remaining populations of the fast-disintegrating empire. The problem was that these lands were populated by myriad ethnicities who had mixed together for centuries: Turkish speaking Rum (the Greek Orthodox people of Anatolia who had been there for centuries), Circassians, Armenians, Alevis, Turkmen, Kurds, Assyrians, Arabs, Jews and more. Were they now all going to be called Turks? Not for a while longer. Mustafa Kemal, the leader of the war against Turkey's occupying powers, first welcomed all of these groups in joining in the fight for independence. He understandably wanted to establish as broad a coalition as possible to maximize his chances of success. He promised autonomy to the Kurds who fought alongside his forces; he announced that religious or ethnic affiliation did not matter in the common quest to save the country. But after the war for independence was won, and the new nation-state of Turkey was established, it was a different matter. Mustafa Kemal and his friends crushed all opposition and were now in a position to fashion a new nation, literally creating it from scratch as they saw fit. I grew up in this new nation and recited the Pledge of Allegiance loudly and enthusiastically every morning at school. It went like this: I am Turkish, truthful and hardworking. My principles are to protect those younger than me, to respect my elders and love my nation more than my own essence. My ideal is to progress, to rise above all. Oh great Atatürk, I pledge that I will incessantly walk towards the goal you have shown me on the road that you opened up for me. Let my being be a gift to the Turkish entity. How happy are those who say they are Turks! When I read this today after many years, a number of them spent abroad, it makes me feel a bit differently about my “Turkishness.” I see that the state elites' need to instill the people with pride in being Turks clashed with their desire for Westernization and modernity, and that they badly wanted to bring the two together. The new republic's history books defined Turks as an honorable and strong race which came from Central Asia. Central Asia represented the cradle of all civilizations, including Western civilization. I suppose this was the new way to link Turks with Western civilization and show that they were one and the same. But the link remained a little weak, to say the least. I, like many Turks, grew up with a love/hate relationship with the West. Can I be both Muslim and Western? Why are we copying the West anyway? Does that mean we are not good enough? Why are we giving up our civilization, values, script, calendar and dress? Is everything related to Western civilization somehow better and ours inferior? Why, at the same time, are we being asked to feel pride in being a Turk? This desire to become Western, or to “become the other,” lies at the core of the identity crisis that has existed in Turkey throughout its history. We were told: You are not good enough as you are, you must change, you must emulate the West. On the one hand, we want the West to accept us, admire us, take us in as “one of them.” This currently manifests as membership in the EU. But then we are afraid that we would “lose” our identity completely, disappear and “become the other.” There is a feeling of emptiness, of desolation, and a fear of the state of being a stranger to yourself that comes with this idea. The West is not exempt from this dilemma either: It has also constructed its identity, framing the vast territories it colonized, including Muslim territories, as “the other,” “its shadowy, dark self” as Edward Said put it. In my own experience, I tried to integrate my Turkishness and Westernness into one identity, but I saw that it didn't quite work abroad. I considered myself modern and Western vis-à-vis other Turks who were, in my view, not as modern in Turkey: those who were less educated, who were not part of the elite. Once I got to North America, however, I found that I was the one considered to be from the “periphery” there; that being from a developing country, from Turkey, I was not considered a “Westerner” at all. Those definitions of modernity turned out to be quite relative: “Where are you from? Turkey -- where is Turkey? Is it Arab, isn't there terrorism there, and is it somewhere close to India? Do you speak turkey over there?” Bombarded with such questions, I preferred to hide my identity, and hoped no one would ask. I began to feel quite inferior. But inevitably, because of my accent, someone would put the question yet again, “Where are you from?” which I hated. Of course, no one could pronounce my name either. I saw that despite its well-organized efforts to create a national myth, create a new national identity and to foster a clean break with the past, the new republic perhaps could not completely erase memories after all. Like many Turks, I began to excavate remnants of my past. Who am I? Where does my family come from? Was there really that complete a break with the past when Turkey was founded? What happened to my relatives who lived through the demise of the empire? The problem was that the national myth and its accompanying policies had been so successful that I was a stranger to my own grandfather, because I could not read his articles written in Arabic script (as switching to Latin script in 1927 was one of Atatürk's policies to make the break with the Ottoman past, and to Westernize the nation). Even if I could read Arabic script, the language was so ornate and so different from modern-day Turkish (another of Atatürk's modernization policies) that I needed an Ottoman-Turkish dictionary. Once I dug into my family history, I found forgotten, hidden and suppressed identities. My grandmother's father is a “Rum,” the descendent of a Byzantine “Tekfur” who fought alongside the Ottomans and later converted to Islam. My grandmother's mother is the grandchild of the revered Kurdish leader Mir Bedirhan, who ruled a large semi-autonomous Kurdish territory in the Ottoman Empire. My great uncle's wife is Greek but had to change her name and religion in order to marry the love of her life. My family adopted a girl and included her in our family registry. She was born in 1910, in Erzincan in Eastern Turkey. She could very well be Armenian, as many Armenian children were saved and adopted by Turkish families during that time. I now look at Greeks, Armenians and Kurds with a very different eye, now that I know I belong to each one in some way. I then began to ask myself many questions about who really is a Turk. The last point of the Pledge of Allegiance, that individual sacrifice is necessary for the good of the nation, is also being debated nowadays. In the Ottoman Empire, everyone was a “kul,” a servant of God, and by implication, a servant of the sultan, who was also the caliph, the representative of God on earth. Thus, everyone had to be ready to sacrifice him or herself if the sultan deemed it necessary. But now the nation comes first, and one must sacrifice oneself to the nation, the individual sacrifice remaining constant. The tradition of several hundred years of priority of the state over the individual continues. The rise of nationalism in Europe had to a large extent contributed to the decline of the Ottoman Empire, as European powers fomented nationalist movements within the multiethnic Ottoman Empire. By the early 1920s, the empire became defunct, divided and devoured by Western powers, which had been plotting its demise for a long time. The carving up of the Ottoman Empire has left some very strong marks on the memory of the nation, to the point that even today, deep fear lingers that Western powers would still try to destroy Turkey if they had a chance, that they are waiting to finish up what they started with the Treaty of Sèvres. To this day, the EU principles of minority rights, democracy and self-rule are seen by some as European ploys to break Turkey apart, beginning with carving out a new state, the state of Kurdistan, from the land that is now Turkey. Thus, the preservation of the unity of the state and the priority of the state over the individual continue to dominate the Turkish political scene. In conclusion, I think there is a strong potential for redefining Turkish identity, to reconsider the question of “Who is a Turk?” Turkey is not for Turks (defined in ethnic terms), but Turkey is for the citizens of Turkey. This means that there can be no discrimination against citizens of Turkey on the basis of ethnicity and religion. The only requirements are loyalty to the preservation of Turkey's territorial unity and openness to dialogue and compromise. As more and more individuals look into their past and find out the suppressed and redefined identities in their families, open discussion is beginning to take place in the society at large. Films are being made that show love affairs between young people of different sects of Islam, between Turks and Greeks, and novels and oral histories are being written about and by people investigating their past and uncovering secrets. As people find out about their diverse identities, it will be harder and harder to point the finger at any group as “the other.” Finally, Turkey is no longer blindly following and emulating the West, as it comes into its own economically and politically. Thus, the opportunity to define its own identity without pretending to be something else has arrived. I am convinced that this cultural confidence, this open investigation about who we are individually, will also lead to greater flexibility and openness between the state and citizens, providing fear doesn't take over. *Nükhet Kardam is a professor at the Graduate School of International Policy and Management at the Monterey Institute of International Studies, a graduate school of Middlebury College. nkardam@miis.edu

Αυστηρό μήνυμα Μπεγλίτη προς Τουρκία για τις ΑΟΖ

Αυστηρό μήνυμα Μπεγλίτη προς Τουρκία για τις ΑΟΖ Σαφές και κατηγορηματικό μήνυμα προς την Τουρκία ότι «η Ελλάδα θα διασφαλίσει σε απόλυτο βαθμό τα εθνικά κυριαρχικά της δικαιώματα, όπως απορρέουν από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και τις διεθνείς συνθήκες, σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα και την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ)», έστειλε ο υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης. Στο πλαίσιο ενημέρωσης της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής, ενόψει τις επίσημης επίσκεψής του στο Ισραήλ και τις επαφές που θα έχει εκεί με την ισραηλινή κυβέρνηση, ο κ. Μπεγλίτης τόνισε ότι η Ελλάδα θα διαχειριστεί «με στρατηγική, ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και στενή παρακολούθηση τις όποιες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο», σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση στηρίζεται στην ευρύτατη συναίνεση των κομμάτων που υπάρχει και σε ένα στέρεο εθνικό μέτωπο. «Σε καμία περίπτωση δεν θα εκχωρήσουμε τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, όπως απορρέουν από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και τους διεθνείς κανόνες. Το δικαίωμά μας να επεκτείνουμε στα 12 μίλια τα χωρικά μας ύδατα και να ανακηρύξουμε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) θα το κάνουμε όταν το κρίνουμε σκόπιμο», υπογράμμισε ο υπουργός Άμυνας και κάλεσε όλα τα πολιτικά κόμματα «να μην αμφισβητούν αυτό το εθνικό κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας». Κληθείς να σχολιάσει τις απειλές της Τουρκίας κατά της συνεργασίας Κύπρου - Ισραήλ και τις θαλάσσιες έρευνες για φυσικό αέριο, ο κ. Μπεγλίτης υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Αναγνωρίζουμε και είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Στη καρδιά του αμυντικού μας δόγματος βρίσκεται πάντα η κυπριακή Δημοκρατία και αυτές τις αρχές θα τις υπερασπιστούμε, όταν και αν υπάρξει ανάγκη. Πέρα από τις απειλές και την συνεχιζόμενη αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, έχουμε την αποφασιστικότητα και τα αναγκαία μέσα να την διαχειριστούμε. Έχουμε χρέος, με ανάληψη δυναμικών πρωτοβουλιών να φέρουμε τη Τουρκία ως υπόλογο στο χώρο του διεθνούς δίκαιου». Νωρίτερα, ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ Πάνος Παναγιωτόπουλος ζήτησε την άμεση σύγκληση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής ώστε να συζητηθούν τόσο οι εξελίξεις που αφορούν την Ανατολική Μεσόγειο, όσο και τις απειλές της Τουρκίας προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Όπως είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος, η επίσκεψη του Π. Μπεγλίτη συμπίπτει χρονικά με το επικίνδυνο διάστημα που ξεκινούν οι έρευνες για το φυσικό αέριο στο «οικόπεδο 12», που βρίσκεται εντός της κυπριακής ΑΟΖ και γειτνιάζει με το Ισραήλ. «Η Τουρκία με τη συμπεριφορά της επιβεβαιώνει ότι είναι μια χώρα - διεθνής ταραξίας. Παρά τις μεταρρυθμίσεις βιτρίνας, εξακολουθεί ως πολιτικό σύστημα να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της το Διεθνές Δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, το δίκαιο της θάλασσας και τα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών. Οι απειλές που εκστομίζονται προέρχονται μάλιστα από τα πιο επίσημα χείλη. Δεν μπορεί ο κ. Ερντογάν να απειλεί ότι δεν θα επιτρέψει να γίνουν οι θαλάσσιες έρευνες. Η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να ασκήσει ανενόχλητα κάθε δικαιοπρακτικό δικαίωμα της», επεσήμανε ο κ. Παναγιωτόπουλος. Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, χαρακτήρισε «καλοδεχούμενη τη συνύπαρξη - συλλειτουργία της χώρας μας με το Ισραήλ», ενώ τόνισε ότι πρέπει η χώρα μας να είναι προετοιμασμένη, καθώς η Τουρκία θέλει να ελέγξει τα τεκταινόμενα στη Μεσόγειο και μπορεί, όπως είπε, να δημιουργήσει συνθήκες επεισοδίων για την καλύτερη εδραίωση της. Και ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Δημήτρης Αβραμόπουλος σημείωσε ότι το θέμα της ΑΟΖ είναι πολύ σημαντικό, παρά τις αντιδράσεις της Τουρκίας, ενώ τόνισε την ανάγκη να διαμορφωθεί περιβάλλον συναίνεσης. Η εκπρόσωπος του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου επεσήμανε, μεταξύ άλλων ότι κλειδί για την πορεία και τις εξελίξεις στην περιοχή της Μεσογείου είναι η λύση του παλαιστινιακού ζητήματος. Πρόσθεσε δε ότι το κόμμα της ζήτησε την ακύρωση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, καθώς συνεχίζονται οι δολοφονικές επιθέσεις στη λωρίδα της Γάζας, από τους ισραηλινούς. Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλης Μουλόπουλος έκανε λόγο για «θεαματική στροφή στις σχέσεις μας με τον αραβικό κόσμο, που γίνεται σε λάθος συγκυριακά και πολιτικά χρονική στιγμή» γιατί, όπως είπε, οι εξελίξεις που δρομολογούνται είναι «ρευστές». «Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για αυτή την επίσκεψη, πρέπει, όμως, να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε τις παράπλευρες συνέπειες», σημείωσε ο πρώην υπουργός Άμυνας της ΝΔ Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Κλείνοντας ο υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης την ενημέρωσή του ξεκαθάρισε ότι οι σχέσεις μας με το Ισραήλ δεν πρέπει να συνδέονται με τις θέσεις που έχουμε για το παλαιστινιακό ζήτημα. «Ιστορικά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ξεκάθαρη θέση, Στο παλαιστινιακό ζήτημα καμία έκπτωση δεν κάνουμε στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, δημοκρατικού βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους εντός των ορίων του 1967 και βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ. Πρέπει, όμως, να αναγνωρίσουμε ότι και το Ισραήλ έχει και την αναγκαιότητα και το δικαίωμα στην ασφάλεια του», σημείωσε. Τέλος, ο κ. Μπεγλίτης υπογράμμισε ότι οι σχέσεις μας με το Ισραήλ θα ενδυναμωθούν, θα είναι πάνω σε ισότιμη βάση και αυτό, όπως είπε, θα διατυπωθεί και σε κάθε φάση των συμφωνιών που θα υπογραφούν. Παράλληλα, δεσμεύτηκε ότι αμέσως μετά την επιστροφή του από το Ισραήλ θα ενημερώσει πλήρως το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Advertiser Link

Ειρήσθω

Πού 'ν το επιτέλους το Συντονιστικό Κέντρο;

| Εκτύπωση | 29/08/2011 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Α Π Ο ΤΟΝ δεύτερο, ή μήπως από τον πρώτο, κιόλας χρόνο της προεδρίας Χριστόφια, η ηγεσία του ΑΚΕΛ είχε καταγγείλει δημοσίως την ύπαρξη και λειτουργία, δήθεν, «συντονιστικού κέντρου», που δρούσε εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας και συντόνιζε, τάχα μου, όλες τις αντιτιθέμενες στην πολιτική του δυνάμεις.
Έκτοτε αποδείχθηκε -δυστυχώς για τον λαό- ότι οι καταγγελίες ήσαν, μόνο, αποκύημα της φαντασίας τών ένοχων τύψεων συνειδήσεως και των συνδρόμων καταδιώξεως της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Σκόπιμη, κομματικά παραδοσιακή και εκ προμελέτης σχεδιασμένη μέθοδος υποκίνησης κι αφιονισμού των ορμέμφυτων ενστίκτων αυτοπροστασίας κι αυτοδικαίωσης τών ψήφω συνδραμόντων στην κατάληψη της εξουσίας από τον ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, λόγω πασιφανών προεδρικών αποτυχιών…
Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α : Οι διαφωνούντες με την πολιτική Χριστόφια, ευδιάκριτοι εντός κάθε κόμματος λόγω των προσωπικών τους δημοσίως εκπεφρασμένων επικριτικών δηλώσεων, ουδέποτε επιχείρησαν στην πράξη όσα η ηγεσία του ΑΚΕΛ, δολοφρονέουσα, τους καταλόγιζε. Ούτε «Συντονιστικό Κέντρο» είχαν την πρόνοια να συγκροτήσουν, ούτε καν το δημοκρατικό καθήκον τής από κοινού διακομματικής συνεννοήσεως των ομογνωμούντων, επί του πρακτέου, εδέησαν να επιχειρήσουν.
Έκαστος κατά μόνας κι… «εμείς καλώς σας ηύραμεν»! Εξ ου και δεν ανέτειλε στον πολιτικό ορίζοντα προσωπικότητα ικανή να πείθει τον λαό ότι αποτελεί τον έτοιμο για το αύριο ηγέτη, πειστικό αντίπαλο δέος σε όσα ανεπρόκοπα κι επικίνδυνα στοιβάζει από το 2008 η προεδρία Χριστόφια. Την ευθύνη βεβαίως φέρουν οι διαφωνούντες με την πολιτική του ΠτΔ, εντός ή εκτός κομμάτων, πολιτεύοντες.
Επειδή ποτέ δεν αρκεί, από μόνη της, η διατύπωση απόψεων. Αυτές, εξάλλου, πλήθος υπάρχει αρθρογράφων, σχολιαστών, μελετητών και διαπρύσιων κηρύκων να τις διατυπώνουν. Συντονισμένη δράση, μεθοδευμένες ενέργειες και, προπάντων, οργανωμένη στρατηγική ουκ εφάνη ικανή να διαταράξει τους πλόες της «ναυαρχίδος Χριστόφια, με κατάρτι τον Αναστασιάδη και προπέλα τον Καρογιάν», όπως ευφυώς έφη, καλαμιά στον κάμπο όμως, ο Ζαχαρίας Κουλίας.
Θ Υ Μ Α ΑΥΤΗΣ της αδυναμίας αισθάνεται ότι είναι, ιδίως από τον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου, η πλειοψηφία του λαού, μη έχουσα πού την κεφαλήν κλίναι. Επί πενήντα κρίσιμες μέρες (11/7-29/8/11) εκτάκτου ανάγκης, κανένα κόμμα, ουδεμία πολιτική δύναμη και ουδένα «συντονιστικό κέντρο», τόλμησε να προτείνει στον λαό έναν άλλον καπετάνιο, ικανό ν’ αναλάβει, ψήφω λαού, το καράβι στην τραμουντάνα. Στο άγνωστο μεν, χωρίς καν βάρκα την ελπίδα δε…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Εάν το σπουδαιότερο προς αξιοποίηση έρεισμα της Κύπρου, στην αθλίαν κατάσταση όπου κατήντησε επί διακυβερνήσεως Χριστόφια, είναι τα «θεόσταλτα» υποθαλάσσια κοιτάσματα, μπορούν οι κομματικές ηγεσίες και ο λαός να τα εμπιστευθούν στις ικανότητες και στα προσόντα του κ. Χριστόφια;

 

 

Άριστος Μιχαηλίδης: Γιατί δεν τον έστειλε απ΄ εκεί που ήρθε;

ΣΥΜΦΩΝΑ με δηλώσεις του Ντερβίς Έρογλου, κατά την προχτεσινή συνάντηση του με τον Πρόεδρο Χριστόφια, συζήτησαν και θέματα φυσικού αερίου και πετρελαίων. Όπως είπε, «συζήτησαν μεν τα θέματα χωρίς ωστόσο να υπεισέλθουν σε λεπτομέρειες». Ο δικός μας συνομιλητής δεν έκανε καμιά δήλωση κι έτσι δεν γνωρίζουμε τι συζήτησε και αν εξήγησε στον Έρογλου ότι τα θέματα διαχείρισης του φυσικού πλούτου σε ολόκληρη την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας ανήκουν στη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και μόνο εκεί που εμποδίζεται από τον κατοχικό στρατό δεν μπορεί να τα διαχειριστεί. Ασφαλώς, η μόνη συζήτηση που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν για να εκφράσει ένα ξεγυρισμένο ασιχτίρισμα στον κατοχικό εκπρόσωπο και να τον στείλει απ΄ εκεί που ήρθε, αλλά ο εκπρόσωπος μας είναι ευγενής, δεν κάνει τέτοιες απρέπειες. Αν όμως επιτρέψει να μετατραπεί σε ζήτημα των συνομιλιών το θέμα των ερευνών στην ΑΟΖ, τότε θα κάνει το χειρότερο λάθος από όσα έκανε μέχρι τώρα σ΄ αυτή τη διαδικασία.
Ο Ντερβίς Έρογλου και η Άγκυρα, επίμονα επιχειρούν να εμποδίσουν τις έρευνες, που αν έχουν τα αποτελέσματα που υπόσχονται οι ειδικοί, θα ανοίξουν μια νέα εποχή για την Κύπρο. Ούτε η απόπειρα τους να πετύχουν αναβολή μέσω Ουάσιγκτον και Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρήκε μέχρι τώρα απήχηση, ούτε οι αντιδράσεις ισχυρών χωρών, όπως η Ρωσία, άφησαν οποιοδήποτε κενό στα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου. Η μόνη ανοικτή οδός για να επιβάλουν αναβολή, είναι μέσω των αξιωματούχων των Ηνωμένων Εθνών, που δεν είναι δύσκολο να πεισθούν ότι αν προχωρήσουν οι έρευνες θα επηρεαστούν οι συνομιλίες. Από τη στιγμή που θα δεχθεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας να συζητήσει αυτό το θέμα στο τραπέζι των συνομιλιών, αυτομάτως θα δώσει το δικαίωμα να γίνει μέρος της διαδικασίας και θα απαιτηθεί η αναβολή, για να μην επηρεαστούν δήθεν οι συνομιλίες.
Σε μια απειλητική ανακοίνωση, όπου έλεγε στη διεθνή κοινότητα να μην έχει αμφιβολίες ότι η Τουρκία «θα κάνει τα απαραίτητα», το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, στις 6 Αυγούστου, σημείωνε ότι «οι συμφωνίες αυτές και οι δραστηριότητες αναζήτησης πετρελαίου / φυσικού αερίου επηρεάζουν αρνητικά την επίλυση του Κυπριακού» και «η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει το δικαίωμα να προβαίνει σε ενέργειες ή και να υπογράφει συμφωνίες, σχετικά με τις φυσικές πηγές, που ανήκουν σε όλο το νησί.» Κι ο Έρογλου, ο συνομιλητής μας, αυτός που αύριο μπορεί να είναι και εκ περιτροπής πρόεδρος όλης της Κύπρου, απειλούσε: «Αν οι Ελληνοκύπριοι προχωρήσουν στην εξόρυξη φυσικού αερίου τότε θα αποκτήσουν ακόμα έναν πονοκέφαλο.» Δεν είναι αρκετό να απαντώνται τέτοιες απειλές και υποκρισίες με χλιαρές δηλώσεις της κυπριακής κυβέρνησης και με τις ευγενικές προσκλήσεις της κυρίας Πραξούλας, για μια θάλασσα της ειρήνης και της συνεργασίας. Χρειάζεται στρατηγική και σοβαρές, μελετημένες ενέργειες, πέρα και πάνω από το όποιο καλό κλίμα (;) των συνομιλιών, για να τα βγάλει πέρα η Κυπριακή Δημοκρατία. Χρειάζονται αποφασιστικές ενέργειες από αποφασιστικές ηγεσίες, για να μη χάσουμε κι αυτό το παιχνίδι.
Υ.Γ.
Ποιοι χειρίζονται σήμερα αυτό το τεράστιας σημασίας ζήτημα; Ποιοι συμβουλεύουν τον Πρόεδρο; Ποιοι μελετούν προσεκτικά κάθε βήμα; Ο Ιακώβου; Ο Τσιελεπής; Η Πραξούλα; Ο Πρόεδρος μόνος του; Ρωτάμε για να μπορούμε αύριο να κρίνουμε και να μην μας λένε όλοι, «εγώ δεν ήξερα».

Cyprus news: Your guide and more.

Στο «οικόπεδο 12»

Στο «οικόπεδο 12»

Πέμπτη, 25 Αυγούστου 2011 4:01 μμ

Συμφωνία της ισραηλινής Delek με την Noble για συμμετοχή στις εξορύξεις στην κυπριακή ΑΟΖ

Λευκωσία: Συμφώνησαν σε όλα η ισραηλινή εταιρεία Delek με την αμερικανική Noble για συμμετοχή στις εξορύξεις που θα γίνουν στο «οικόπεδο 12» της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).

Η Delek ανακοίνωσε πως υπέγραψε σχετική συμφωνία με τη Noble Cyprus, αλλά και την Avner Oil and Gas Ltd σχετικά με ερευνητικές δραστηριότητες στο «οικόπεδο 12». Στην ανακοίνωση προστίθεται πως η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορεί να αποφασίσει αν θα επιτρέψει τη συμμετοχή της Delek και της Avner στις έρευνες μέχρι την 1η Αυγούστου 2013.

Με τη συμφωνία, Delek και Avner θα αναλάβουν το 15% των εξόδων που θα κάνει η Noble για ερευνητικές εργασίες συμπεριλαμβανομένων εξορύξεων, αξιολογήσεων, ανάπτυξης ακόμα και παραγωγής.

Παράλληλα, μέχρι την 1η Αυγούστου 2013, η Delek Drilling Management και η Avner Oil and Gas θα δικαιούνται να μεταφέρουν τα δικαιώματα τους από τη συμφωνία σε οποιοδήποτε τρίτο μέρος, το οποίο θα γίνει αποδεκτό από τη Νoble, αλλά θα λάβει την έγκριση και των κυπριακών Αρχών.

Σε περίπτωση που η Κυπριακή Δημοκρατία δεν εγκρίνει τη συμμετοχή των δύο εταιρειών και η Noble ανακοινώσει «εμπορικά ευρήματα» στο «οικόπεδο 12», τότε θα δικαιούνται επιστροφή των χρημάτων που συνέβαλαν στο συνεταιρισμό από τη Noble, αναφέρει η συμφωνία.

Παράλληλα, μέχρι την έγκριση από την κυπριακή κυβέρνηση, οι δύο εταιρείες δεν θα έχουν καμία πρόσβαση σε πληροφορίες που σχετίζονται με το «οικόπεδο 12», οι οποίες είναι εμπιστευτικές.

Εξάλλου, η εταιρεία Cairn Energy, από τους μεγαλύτερους στο είδος του οργανισμούς, ενδιαφέρεται για επέκταση των ερευνητικών της δραστηριοτήτων στον τομέα της ενέργειας και στην Κύπρο, όπως αναφέρει δημοσίευμα των «Financial Times» και σύμφωνα με την παρουσίαση των εξαμηνιαίων αποτελεσμάτων της εταιρείας.

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, news.in.gr

Cyprus news: Your guide and more.

Αντιστάσεις

Οι δραματικές προειδοποιήσεις Αυξεντίου, Χριστοδούλου, Σαρρή

| Εκτύπωση | 25/08/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Ο ΑΥΞΕΝΤΗΣ Αυξεντίου είναι πρώην Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας και πρώην υπουργός Οικονομικών. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητά του. Όπως προηγουμένως ο ομόλογός του Χρ. Χριστοδούλου, όπως ο νυν Διοικητής Αθ. Ορφανίδης, όπως ο πρώην υπουργός Οικονομικών Μιχ. Σαρρής και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου και πλειάδα οικονομολόγων, έτσι και ο Αυξεντίου είναι ωμός στις δραματικές προειδοποιήσεις του. Χθες, μιλώντας στο Τρίτο του ΡΙΚ, περιέγραψε την κατάσταση της οικονομίας ως «τραγική».
Κάλεσε τους εμπλεκόμενους -Κυβέρνηση, κοινωνικούς εταίρους και κόμματα- να πάρουν… χτες μέτρα, κυρίως διαρθρωτικής υφής. Η κατάσταση, είπε, είναι πάρα πολύ επικίνδυνη και παρατήρησε: «Αν ήμουν υπουργός Οικονομικών, αύριο θα αποφάσιζα αμέσως πάγωμα του κρατικού μισθολογίου. Δηλαδή καμία προσαύξηση, ούτε προαγωγές ούτε ΑΤΑ ούτε 13ος ούτε επιδόματα για τα επόμενα 2-3 χρόνια, μέχρι να ορθοποδήσει η οικονομία».
Ο Αυξ. Αυξεντίου επισήμανε ότι οι μισθοί στη δημόσια υπηρεσία είναι πολύ καλοί και συνεπώς οι δημ. υπάλληλοι θα μπορούσαν να αντέξουν τις επιπτώσεις για 2-3 χρόνια. Παρατήρησε ότι υπήρξε αδικαιολόγητη καθυστέρηση για τρία χρόνια στη λήψη μέτρων, γι’ αυτό κάλεσε όλους, έστω και τώρα, να προχωρήσουν με συναίνεση στην αντιμετώπιση της κατάστασης. Χθες, ο γράφων επικοινώνησε με τον πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και πρώην υπουργό Οικονομικών Χρ. Χριστοδούλου. Συμφώνησε πλήρως με τον Αυξ. Αυξεντίου για το πάγωμα του κρατικού μισθολογίου, ως της μόνης, άμεσης λύσης στα φοβερά οικονομικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ο τόπος. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, είπε.
Για να επισημάνει ότι το πρόβλημα δεν είναι ο νέος υπουργός Οικονομικών, αλλ’ ο Πρόεδρος Χριστόφιας και κατ’ επέκταση ο ΓΓ της ΠΑΣΥΔΥ. Χθες, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Μιχ. Σαρρής, σε άρθρο του στον Τύπο, υποστήριξε ότι απαιτείται «άμεση και συλλογική συναίνεση του πολιτικού κόσμου γύρω από ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης, με τους εξής στόχους: Μείωση του ελλείμματος στο 6% του ΑΕΠ το 2011, στο 2% του ΑΕΠ το 2012, εξάλειψη του ελλείμματος το 2013 και δέσμευση για τη διατήρηση του δημοσιονομικού ελλείμματος ή πλεονάσματος για τουλάχιστον την επόμενη πενταετία. Έλεγχος των δημόσιων δαπανών, σημαντική μείωση του κόστους της Δημ. Υπηρεσίας και άμεση στόχευση όλων των κοινωνικών παροχών».
Ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, δρ Ανδρέας Θεοφάνους, σε ανάλυσή του υποστηρίζει και αυτός πάγωμα του κρατικού μισθολογίου και αύξηση της εισφοράς των δημ. υπαλλήλων στο ΤΚΑ στο 6,75%, για να επισημάνει ότι τα μεγαλύτερα προβλήματα πηγάζουν από το ύψος των δημόσιων δαπανών και τις σοβαρές στρεβλώσεις στο συνταξιοδοτικό. Και προσθέτει: «Τα μέτρα που τελικά θα υιοθετηθούν θα πρέπει να εντάσσονται σε ένα στρατηγικό πλαίσιο περισυλλογής και εξορθολογισμού των δημοσίων οικονομικών και περιορισμένης λιτότητας. Θα πρέπει, επίσης, να στοχεύσουμε σε δημόσιες δαπάνες και έσοδα κάτω από το 40% του ΑΕΠ, με ταυτόχρονη ενθάρρυνση της αναπτυξιακής διάστασης.
»Μια τέτοια πολιτική», λέγει, «θα οδηγήσει σε μια ισχυρή οικονομία και στη δυνατότητα για μια πραγματικά αποτελεσματική κοινωνική πολιτική. Η Βουλή θα πρέπει να επιμείνει ότι ενώπιόν της πρέπει να έχει προς έγκριση ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο οικονομικής εξυγίανσης και ότι θα είναι σοβαρό λάθος να κατατεθούν προτάσεις σε δύο ή περισσότερες φάσεις». Προτάσεις, εισηγήσεις, υπάρχουν από πολλούς σοβαρούς ανθρώπους. Σοβαρή πολιτική βούληση δεν υπάρχει. Ούτε φαίνεται κάποιος αρσενικός Θάτσερ στον ορίζοντα. Δυστυχώς…

 

Ειρήσθω

Ανατροπή της δημοκρατίας…

| Εκτύπωση | 25/08/2011 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Κ Α Τ’ ΟΝΟΜΑ μεν δημοκρατία, στην πράξη δε …«ετσιθελοκρατία», της πεισματικής αρχομανίας ενός προέδρου ο οποίος έχασε όχι μόνο την υποστήριξη, αλλ’ ακόμα και την ανοχή τής πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Συμπεριλαμβανομένων εκείνων που τού είχαν δώσει τις νικητήριες ψήφους στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της 24ης Φεβρουαρίου 2008, ψηφοφόρων του ΔηΚο και της ΕΔΕΚ.
Α Ν Α Τ Ρ Ο Π Η της δημοκρατίας συμβαίνει σήμερα: Κυβερνά η μειοψηφία. Και καταπιέζεται - περιφρονείται η πλειοψηφία. Τον αρνούμενο να παραιτηθεί ΠτΔ υποστηρίζουν οι ηγεσίες του ΑΚΕΛ και των αποτυχόντων να εισέλθουν στη Βουλή κομματιδίων των Ε.Δη. της κ. Πραξούλλας και «Έπαλξη» του κ. Χρυσοστομίδη. ΑΚΕΛ, Ε.Δη. «Έπαλξη» κι άλλες «Νέες Δυνάμεις», μαζί, είχαν λάβει στις εκλογές της 22ας Μαΐου 2011 το ποσοστό 24,86% επί του συνόλου του εκλογικού σώματος. Οι έμμισθοι των κυβερνώντων δημοσιογράφοι, γράφουν για… ΑΚΕΛ του 33%(!!!), εξαφανίζοντας, έτσι, απ’ το σύνολο του λαού το «τρίτο κόμμα», δηλαδή το 23,88% του λαού που απηυδησμένοι, τότε, αποφάσισαν Αποχή, Λευκό και Άκυρο, μετρώντας μόνο τα έγκυρα ψηφοδέλτια… Άγνωστο είναι, τώρα, πόσο συρρικνώθηκε, μετά και τον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου, το 24,88% των ΑΚΕΛ, Ε.Δη., «Έπαλξης» κ.ά. τής 22.5.11.
Κ Υ Β Ε Ρ Ν Α απομονωμένη η μειοψηφία. Διαρκώς κι εντονότερα λαομίσητη κυβέρνηση ενός προέδρου, ο οποίος, στα τριάμισι χρόνια της προεδρίας του, «κατόρθωσε», με την πολιτική του, τις πράξεις, τις παραλείψεις και τις αμέλειές του, (α) να «αποδομήσει» εαυτόν, (β) να ακυρώσει το όποιο κύρος του ως Προέδρου της Δημοκρατίας και (γ) να μειώσει στο ναδίρ την προσωπικότητά του, με την ανεπάρκεια, την έλλειψη αρχηγικών προσόντων και την ανικανότητα ηγέτη που επέδειξε (κι απόδειξε) ενώπιον της πλειοψηφίας του λαού και της πλειοψηφίας των κομμάτων.
Ο Χ Υ Ρ Ω Ν Ε Τ Α Ι , για την κατ’ ουσίαν αντιδημοκρατική παραμονή του στην εξουσία, ο ήδη έκπτωτος στη συνείδηση της πλειοψηφίας πρόεδρος, στα νομοτυπικά του Συντάγματος για το 18μηνο υπόλοιπο της προεδρικής θητείας. Εκμεταλλευόμενος προς τούτο, την αδυναμία, ανικανότητα κι απροθυμία που επιδεικνύουν τα κόμματα της πλειοψηφίας, στο να συνεννοηθούν μεταξύ τους για τη μεθόδευση τών επειγόντως αναγκαίων Πρόωρων Εκλογών και την ανάδειξη κοινού λαοπρόβλητου υποψηφίου προέδρου.
Π Ο Σ Α ΟΜΩΣ ολεθριότερα επαπειλούνται, άραγε, για όσο διάστημα ο λαός θα υφίσταται αυτού του είδους την ανατροπή της ουσίας του δημοκρατικού πολιτεύματος και θα έχει στο σβέρκο του κυβερνώντα τον ετσιθελισμό της μειοψηφίας;
ΕΡΩΤΗΣΗ
Μετέχοντας, διά των κοινοβουλευτικών τους ομάδων, τα μη κυβερνώντα κόμματα της πλειοψηφίας, στις διαδικασίες της Βουλής, για «καλύτερο πακέτο μέτρων» από τον υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης μειοψηφίας, δηλώνουν σαφώς και, προπάντων, εμπράκτως τη διαφωνία τους με την πλειοψηφία του λαού που απαιτεί εδώ και τώρα παραίτηση του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας.

 

FW: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

 

From: ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΩΝ ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ [mailto:info@tassospapadopoulos.eu]
Sent: 25 August, 2011 10:28 AM
To: agdemetriou@cytanet.com.cy
Subject: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

Συνεχής εμπλουτισμός της Ιστοσελίδας του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπoυλος www.tassospapadopoulos.eu και καθημερινή αύξηση των επισκεπτών της Συνεχίζεται ο εμπλουτισμός της ιστοσελίδας του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος ενώ καθημερινή είναι η αύξηση των επισκεπτών της, τόσο από την Κύπρο και την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Τις τελευταίες μέρες προστίθεται οπτικοακουστικό υλικό, όπως επιλεγμένες φωτογραφίες από την περίοδο διακυβέρνησης του Τάσσου Παπαδόπουλου καθώς επίσης και προεκλογικά φιλμάκια από τις Προεδρικές εκλογές του 2008. Τις αμέσως επόμενες μέρες θα αναρτηθεί στην Ιστοσελίδα η πλήρης κινηματογράφηση του 1ου Επιστημονικού Συνεδρίου του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος, που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία τον περασμένο Απρίλιο με θέμα «το Κυπριακό και το Διεθνές Σύστημα από το 1945 έως το 1974: Αναζητώντας θέση στον κόσμο». Μέσω αυτής της ανάρτησης, ο κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να παρακολουθήσει από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή του, τις εργασίες ενός άκρως ενδιαφέροντος Συνεδρίου, συνολικής διάρκειας 14 περίπου ωρών. Υπενθυμίζεται ότι στην Ιστοσελίδα παρουσιάζονται επίσης πληροφορίες για όλους τους τομείς δράσης του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος, οι ανακοινώσεις, τα άρθρα, οι εκδόσεις και το ημερολόγιο δράσεων και εκδηλώσεων του Κέντρου, οπτικοακουστικό υλικό και επιλεγμένες ομιλίες από τη ζωή και την πολιτική σταδιοδρομία του τέως Προέδρου, καθώς επίσης και τα σημαντικότερα επιτεύγματα της διακυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου (2003–2008). Τέλος, η ιστοσελίδα δίνει τη δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας του επισκέπτη με το Κέντρο Μελετών. Λευκωσία, 25 Αυγούστου 2011 To unsubscribe press here Tassos Papadopoulos Center for Studies

 

FW: Απόρρητα έγγραφα των ΗΠΑ για το φυσικό αέριο αποκαλύπτει το Wikileaks

 

 

From: ika poly [mailto:ikaros87@hotmail.com]
Sent: 23 August, 2011 7:32 PM
To: agdemetriou@cytanet.com.cy; sophiaky@cytanet.com.cy
Subject: Απόρρητα έγγραφα των ΗΠΑ για το φυσικό αέριο αποκαλύπτει το Wikileaks

 

 

http://www.philenews.com/el-gr/Eidiseis-Kypros/22/77389

Πυρ και μανία ο Ζ. Κουλίας με το ΑΚΕΛ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

http://www.koukouvagia.com/periexomena/politikh/index.html 

Πυρ και μανία ο Ζ. Κουλίας με το ΑΚΕΛ

23 Αυγούστου 2011, 12:54

Με το ΑΚΕΛ τα έβαλε ο βουλευτής Ζαχαρίας Κουλίας. Μιλώντας σε αυστηρό ύφος σε γραπτή του δήλωση, άστραψε και βρόντηξε.
Ο ανεξάρτητος βουλευτής Ζαχαρίας Κουλίας σε γραπτή δήλωσή του αναφέρει πως ''επιστρατεύτηκε, κατά του προσώπου μου, και ο - για πολλούς - ιδεολογικός πατερούλης του ΑΚΕΛ, κ. Γιαννάκης Κολοκασίδης για να με παρουσιάσει ως χουντικό!''.
Δηλώνω, κατηγορηματικά, σημειώνει, ότι ''δεν δέχομαι μαθήματα δημοκρατίας από τα ιδεολογικά 'ξαδέρφια' τού Άσαντ και του Κατάφι, δεν δέχομαι μαθήματα δημοκρατίας από τις παραφυάδες του Προέδρου Χριστόφια, που αρνούνται, πεισματικά, ακόμα και σήμερα, να καταδικάσουν τις σφαγές αντιφρονούντων σε Λιβύη και Συρία''.
''Δεν δέχομαι μαθήματα δημοκρατίας από την ηγεσία του ΑΚΕΛ, η οποία μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος, αντί να ηγηθεί της αντίστασης κρύφτηκε στις πρεσβείες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών και ανέμενε τον Αττίλα ως λυτρωτή. Δεν δέχομαι μαθήματα δημοκρατίας από το καθεστώς Χριστόφια που υποβίβασε τους Ελληνοκύπριους σε τρίτης κατηγορίας πολίτες, μετά τους τουρκοκύπριους και τους λεγόμενους πολιτικούς πρόσφυγες'', προσθέτει.
''Χούντα, αγαπητέ κ. Γιαννάκη Κολοκασίδη, έχουμε όταν στις 6 π.μ. χτυπάει το κουδούνι και δεν είναι ο γαλατάς και είναι η ασφάλεια!
Χούντα έχουμε όταν ο ηγέτης, δημοσίως, απειλεί να επιστρατεύσει τον κομματικό οδοστρωτήρα για να ισοπεδώσει πολιτικούς αντιπάλους'', αναφέρει.
''Χούντα έχουμε όταν το 24% υπό τον Χριστόφια, την ηγεσία του ΑΚΕΛ και την … Πραξούλα, προσπαθούν να επιβάλουν στο 76% του κυπριακού Ελληνισμού άδικη, ετεροβαρή και ρατσιστική λύση'', συμπληρώνει.
''Τέλος, ξεκαθαρίζω ότι εγώ, ο Ζαχαρίας Κουλίας, έχω τόση σχέση με την Χούντα, όση το ΑΚΕΛ με τη δημοκρατία: Καμία!'', καταλήγει στην γραπτή δήλωσή του ο κ. Κουλίας.

Ένα πολυ ωραίο Video για την Κύπρο μας

http://www.pantocrator.me/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=4694

Πυρηνικά υποβρύχια στέλνει η Ρωσία στην Α.Μεσόγειο για ΑΟΖ Κύπρου

Πυρηνικά υποβρύχια στέλνει η Ρωσία στην Α.Μεσόγειο για ΑΟΖ Κύπρου <> 23-08-2011 00:14:34

Η Ρωσία στηρίζει την Κύπρο και εγγγυάται την ασφάλειά της αν αυτή απειληθεί. Οι δραστηριότητες της Κύπρου προς εξερεύνηση και εξόρυξη ορυκτών πηγών πλούτου εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης (AOZ) ανταποκρίνονται στο διεθνές δίκαιο και τα κυριαρχικά της δικαιώματα σύμφωνα με τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, επισήμανε μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή του ο επίσημος εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Αλεξάντρ Λουκασέβιτς. Η δεύτερη ρωσική παρέμβαση υπερ της Κύπρου, λίγα 24ωρά μετά την δήλωση ανάλογης στήριξης των ΗΠΑ και της απόρριψης του τουρκικού διαβήματος προς την Ουάσιγκτον, είναι ο δεύτερος "κεραυνός" στο κεφάλι της Άγκυρας. Στη σχετική ανακοίνωση, ο Α. Λουκασέβιτς σημείωσε ότι «σύμφωνα με τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Διεθνές Δίκαιο από το 1982, την οποία μεταξύ άλλων 162 κρατών έχει υπογράψει και η Κυπριακή Δημοκρατία, κάθε κράτος με θαλάσσιες ακτές κατέχει κυριαρχικά δικαιώματα στην ΑΟΖ του για σκοπούς εξερεύνησης, εκμετάλλευσης και προστασίας τόσο των ζώντων, όσο και των μη ζώντων φυσικών πηγών, συμπεριλαμβανομένων των υδάτων, που καλύπτουν το θαλάσσιο βυθό, το βυθό και το υπέδαφός του». «Τα κυριαρχικά δικαιώματα για σκοπούς εξερεύνησης και επεξεργασίας των πηγών της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας του παράκτιου κράτους έχουν αποκλειστικό χαρακτήρα», υπογράμμισε ο Ρώσος υψηλόβαθμος διπλωμάτης. Όπως εξηγεί ο κ. Λουκασέβιτς «για τον προσδιορισμό της ΑΟΖ διεξάγεται οριοθέτηση, η οποία διαμορφώνεται μέσω της υπογραφής διμερούς συμφωνίας μεταξύ των κρατών με αντικείμενες και τεμνόμενες ακτογραμμές στη βάση του διεθνούς δικαίου». Από τις αρχές Σεπτεμβρίου, έχουν λάβει εντολή να περιπολούν στην Α.Μεσόγειο δύο πυρηνοκίνητα υποβρύχια της Ρωσίας του στόλου της Μεσογείου για να καταστεί καλύτερα αντιληπτό από την Τουρκία ότι η Μόσχα εννοεί αυτά που λέει... Εν τω μεταξύ στο Ισραήλ μεταβαίνει την Τετάρτη για το θέμα του φυσικού αερίου η Κύπρια υπουργός Εξωτερικών Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή. Αποκλειστικό θέμα της συνάντησης της Κύπριας ΥΠΕΞ με τον Ισραηλινό ομόλογό της θα είναι οι ερευνητικές γεωτρήσεις για εντοπισμό υδρογονανθράκων στα γειτνιάζοντα θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου και του Ισραήλ, καθώς και οι κλιμακούμενες τουρκικές απειλές κατά του κυριαρχικού δικαιώματος της Κύπρου. Οι εξελίξεις στο θέμα του φυσικού αερίου προκαλούν την ίδια ώρα προβληματισμό στα Ηνωμένα Έθνη, ως προς το μέλλον της παρούσας φάσης των συνομιλιών στο Κυπριακό. Θετικές επιδράσεις στις χερσαίες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της Κύπρου αναμένεται να έχει το διερευνητικό πρόγραμμα γεωτρήσεων της Noble Energy στο «Οικόπεδο 12» της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), σύμφωνα με την περιβαλλοντική μελέτη που κατέθεσε η εταιρεία. Στη μελέτη της Noble αναφέρεται πως η Κύπρος θα επωφεληθεί λόγω των εργαζόμενων που θα διακινούνται μέσω της αλλαγής βαρδιών στην πλατφόρμα, από τον ανεφοδιασμό της διερευνητικής δραστηριότητας, με εξοπλισμό για τη γεώτρηση και προμήθειες σε καύσιμα, πόσιμο νερό φρέσκα τρόφιμα αλλά και τη χερσαία διαχείριση των αποβλήτων. Βάσει της μελέτης, η πιθανότητα διαρροής σημαντικής ποσότητας υδρογονανθράκων κατά τη διάρκεια του προγράμματος είναι πολύ μικρή, ειδικά αφού ο στόχος είναι η ανεύρεση φυσικού αερίου. Πέρα από τον «Όμηρο», την ημιβυθιζόμενη πλωτή πλατφόρμα γεωτρήσεων μεγάλου βάθους Νoble Homer Ferrington, δεν αποκλείεται να χρησιμοποιηθεί και μία πλατφόρμα γεωτρήσεων που μπορεί να μετακινηθεί. Η εταιρεία εκτιμά ότι θα απαιτηθούν 90-120 μέρες για την εξόρυξη. Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr ;

Χριστός και Ελληνισμός γεροντος Ιωσήφ

http://www.pantocrator.me/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=78

Ειρήσθω

Η δημοκρατία στον… γύψο;

| Εκτύπωση | 22/08/2011 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Λ Α Ο Μ Ι Σ Η Τ Η κυβέρνηση μειοψηφίας, αντιδημοκρατικώς γαντζωμένη με νύχια και δόντια στην εξουσία, ενάντια στη βούληση της πλειοψηφίας του λαού και της πλειοψηφίας των κομμάτων, στηριζόμενη σε ό,τι απέμεινε (μετά και τον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου) απ’ το ποσοστό του 24,86% που έλαβε στις εκλογές της 22ας Μαΐου το ΑΚΕΛ μαζί με τα εκτός Βουλής κομματίδια, Ε.Δη. της κ. Πραξούλλας κι «Έπαλξη» του κ. Χρυσοστομίδη, οχυρωμένη στα νομοτυπικά του Συντάγματος για τη θητεία του προέδρου Χριστόφια άχρι Φεβρουαρίου 2013, εκβιάζει τον λαό και τα κόμματα να υποταγούν σε «ενότητα» υπό τον Χριστόφια, επικαλούμενη τα μείζονα προβλήματα, «προκλήσεις», όπως τα γράφει και το κύριο άρθρο της κυβερνώσας «Χαραυγής» 19.8.11:
1. Μέτρα για την οικονομία.
2. Αποκατάσταση ενεργειακού ισοζυγίου.
3. Επιτυχής προεδρία της ΕΕ.
4. Υπεράσπιση ΑΟΖ κι εξόρυξης υδρογονανθράκων.

Α Κ Ρ Ω Σ ενδιαφέρουσα είναι η παράλειψη-αμέλεια τού εκφραστικού οργάνου του μειοψηφικώς κυβερνώντος εν απομονώσει ΑΚΕΛ, να συμπεριλάβει, στα μείζονα προβλήματα, την κατάντια όπου οδήγησε το Κυπριακό, με τις «γενναίες» προς Τούρκους «προσφορές» του, ο κ. Χριστόφιας…
Π Α Ν Τ Ω Σ , το μήνυμα είναι ένα και σαφές: Επειδή υφίστανται οι εν άρθρω τέσσερις «προκλήσεις», θα πρέπει:
(α) Να παύσει η λαϊκή απαίτηση για παραίτηση Χριστόφια.
(β) Να υποταγούν άπαντες, σε «ενότητα», υπό την αρχηγία Χριστόφια.|
(γ) Να συνδράμουν όλοι την «αγωνιζόμενη» (όπως γράφει το άρθρο) κυβέρνηση Χριστόφια, έναντι των τεσσάρων «προκλήσεων».
Σ Υ Ν Ε Π Ω Σ, τα μεγαλύτερης σημασίας, επί του πρακτέου, ερωτήματα, για τις ηγεσίες των κομμάτων της πλειοψηφίας μπορούν να διατυπωθούν και κατά τον εξής τρόπο:
- Δύνανται να εμπιστευθούν, τώρα και για τους επόμενους 17 μήνες, τις αρχηγικές ικανότητες του κ. Χριστόφια, για ένα οποιοδήποτε ή και όλα μαζί τα μείζονα προβλήματα του τόπου;
- Δύνανται να πείσουν την πλειοψηφία του λαού ν’ ανεχθεί για άλλους 17 μήνες την κυβέρνηση της μειοψηφίας και να τη διαβεβαιώσουν ότι δεν θα επέλθουν, εξ αυτής, και τα ολεθριότερα;
- Δύναται να πεισθεί ο λαός ότι χάριν αντιμετωπίσεως των «4 προκλήσεων» υπό την αρχηγία Χριστόφια, συγχωρείται επί 17μηνον να παραμείνει η ουσία της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας στον… γύψο;
ΕΡΩΤΗΣΗ
Μα δεν είναι φανερόν ότι και για τα υποθαλάσσια κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ και για την κυπριακή προεδρία της ΕΕ του 2ου 6μήνου του 2012, Άγκυρα & Σημαδεμένη Τράπουλα ΓΓ/ΟΗΕ, αναμένουν την οσονούπω διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την εγκαθίδρυση του «Συνεταιρισμού Δύο Συνιστώντων Στέιτς», ισότιμα ελεγχόμενου από τους Τούρκους συνεταίρους και συναφέντες, που τους δώρισε από 23ης Μαΐου 2008 ο κ. Χριστόφιας;

 

Ενδιαφέροντα blogs

http://geokouk.blogspot.com/?expref=next-blog

«Θα είναι κερδοφόρο το ΓεΣΥ»

ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ Ο ΟΑΥ

«Θα είναι κερδοφόρο το ΓεΣΥ»

---

Η εφαρμογή του Γενικού Συστήματος Υγείας θα είναι συμφέρουσα προς την κυπριακή οικονομία, επισημαίνει με σημερινή του ανακοίνωση ο αρμόδιος για το ΓεΣΥ Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας. Διαψεύδοντας σχετικά δημοσιεύματα, ο ΟΑΥ σημειώνει ότι σύμφωνα με την αναλογιστική μελέτη Mercer, με την εφαρμογή θα εξοικονομηθούν, σε περίοδο 10 ετών, 625 εκατ. ευρώ σε σημερινές τιμές.
Ακόμη, θα συγκρατηθεί ο ρυθμός αύξησης των δαπανών υγείας σε χαμηλότερα από τα σημερινά επίπεδα, ενώ οι δαπάνες υγείας θα προσυμφωνούνται με τους κοινωνικούς εταίρους και τους παροχείς υπηρεσιών υγείας, ώστε η ετήσια αύξησή τους να είναι ανάλογη της ανάπτυξης της κυπριακής οικονομίας.
Συνολικά, εκτιμά ο ΟΑΥ, με την εφαρμογή του ΓεΣΥ ο Κύπριος πολίτης θα έχει κατά μέσο όρο χαμηλότερη οικονομική επιβάρυνση από την αντίστοιχη σημερινή, απολαμβάνοντας την ίδια ώρα τα σημαντικά ποιοτικά οφέλη από τη λειτουργία του νέου Συστήματος μέσω της καθολικής κάλυψης, της εξασφάλισης ποιοτικά αναβαθμισμένων υπηρεσιών υγείας,  του δικαιώματος πρόσβασης στους παροχείς του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και τον εκμηδενισμό του κινδύνου οικονομικής καταστροφής σε περίπτωση ανάγκης θεραπείας από σοβαρή ασθένεια.