Τούρκος πρώην Υπουργός Αμύνης, προειδοποιεί για διαμελισμό της Τουρκίας

Ινφογνώμων Πολιτικά

Τρίτη, 31 Ιουλίου 2012

Τούρκος πρώην Υπουργός Αμύνης, προειδοποιεί για διαμελισμό της Τουρκίας

Η χρεοκοπία του «στρατηγικού βάθους» και η ανύπαρκτη Ελλάδα

του Σάββα Καλεντερίδη

Η ελληνική κοινή γνώμη βομβαρδίστηκε επί μια πενταετία με το περίφημο δόγμα του «στρατηγικού βάθους» της Τουρκίας, την πατρότητα του οποίου διεκδικεί ο επί των Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου, ο οποίος δέχεται ανοικτά σφοδρή κριτική από σημαντικούς σχολιογράφους τουρκικών εφημερίδων για τις εν γένει επιλογές του και κυρίως για την πολιτική που ακολούθησε στο θέμα της Συρίας. Να σημειώσουμε ότι η Τουρκία όχι μόνο συντάχθηκε, αλλά πλειοδότησε στην επιχείρηση ανατροπής του μέχρι πριν ενάμιση χρόνο στενού προσωπικού φίλου του Ερντογάν Μπασάρ Άσαντ, προέδρου της τότε στρατηγικής φίλης Συρίας.

Όταν η Τουρκία άρχισε να δέχεται στο έδαφός της, σε ειδικά διαμορφωμένα στρατόπεδα, «πρόσφυγες» από τη Συρία και όταν άρχισε να φιλοξενεί τους επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου της Συρίας και του λεγόμενου Ελεύθερου Στρατού της Συρίας, ο Μεχμέτ Γιαζάρ, που το 1985 εξελέγη βουλευτής με το Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας, του Τουργκούτ Οζάλ, και διετέλεσε υπουργός Επικρατείας το 1989 και Αμύνης το 1991, βλέποντας την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Ερντογάν και ο Νταβούτογλου στο ζήτημα της Συρίας, στις 12 Οκτωβρίου 2011 έστειλε προσωπική επιστολή στον Τούρκο πρωθυπουργό, στην οποία αναφέρεται στις επιπτώσεις που αναμένεται να έχει η πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και η εφαρμογή του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής.

Τα κύρια σημεία της συγκεκριμένης επιστολής ήταν τα εξής:

«... Για την ασφάλεια των πετρελαίων και του Ισραήλ έχει ήδη ιδρυθεί ένα ημιανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Ιράκ.

Το ΡΚΚ έχει εγκατασταθεί εν ασφαλεία στο όρος Κανδήλι με τη βοήθεια του Βορείου Ιράκ. Χωρίς καμία αμφιβολία, κατά τη διάρκεια αυτών των εξελίξεων η Τουρκία χρησιμοποιήθηκε. Με την ενεργοποίηση της «Δύναμης Σφυρί» βορείως του 36^ου Παραλλήλου για την προστασία των Κούρδων, μετά την επίθεση στο Ιράκ, το 1991, η Τουρκία συνειδητά ή ασυνείδητα συνέβαλε στη δημιουργία αυτού του κράτους.

Τώρα παίζεται ένα παρόμοιο έργο στη Συρία. Όπως φαίνεται, η Συρία θα διαμελιστεί, και στα ΒΑ της, αμέσως μετά τα σύνορά μας, θα ιδρυθεί ένα δεύτερο Ομόσπονδο Κουρδικό Κράτος. Στο θέμα αυτό διατηρώ κάποιες ενστάσεις και θεωρώ ότι μας χρησιμοποιούν ως χώρα.

Το ΡΚΚ ήδη έχει αρχίσει να στέλνει κάποια μηνύματα στους Κούρδους της Συρίας. Αναμφίβολα, δεν είναι δυνατόν να θεωρήσει κανείς ότι εγώ είναι δυνατόν να υποστηρίξω καθεστώτα όπως του Σαντάμ, του Μπασάρ Άσαντ και του Ιράν.

Όμως τα μεγάλα κράτη έχουν δυνατότητες να αξιολογούν και να χρησιμοποιούν πολύ καλύτερα από μας τις περιφερειακές δυναμικές και τις συνθήκες που επικρατούν στο εσωτερικό των χωρών της περιοχής. Ίσως να μας ικανοποιεί το γεγονός ότι φαινομενικά έχουμε εξομαλύνει τις σχέσεις μας και έχουμε αυξήσει τις εξαγωγές μας προς το Βόρειο Ιράκ. Ίσως να υπερασπιζόμαστε την ακεραιότητα του Ιράκ. Τώρα το ίδιο κάνουν και οι ΗΠΑ, υπό το φόβο του Ιράν. Όμως, όταν αρχίσει να αλλάζει η κατάσταση και στο Ιράν, τότε υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες το Ιράκ να μην μπορέσει να διατηρήσει την ακεραιότητά του.

Τα ημιανεξάρτητα ομόσπονδα κουρδικά κράτη που σχηματίζονται -χθες το Ιράκ, σήμερα η Συρία, αύριο στο Ιράν- περισφίγγουν την Τουρκία και κανείς σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κάνει ότι δεν βλέπει πως είναι σε εφαρμογή το Σχέδιο της ίδρυσης ενός Μεγάλου Κουρδιστάν, το οποίο θα συμπεριλαμβάνει και εδάφη της Τουρκίας. Γιατί το πιο σημαντικό σκέλος του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής είναι η ίδρυση του Μεγάλου Κουρδιστάν. Αυτός είναι ένας δρόμος που στο τέλος θα οδηγήσει στην ένωση Ισραήλ-Κουρδιστάν. Ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να περιμένει κανείς ότι θα αποδεχτούμε ποτέ ένα σχέδιο που οδηγεί στο διαμελισμό της Τουρκίας. Όμως, δεν πρέπει να αφήσουμε το λαγό να περάσει το ανάχωμα...

Οι ΗΠΑ, ειδικά την περίοδο αυτή, έχουν ανάγκη την Τουρκία για να εξασφαλίσει την ακεραιότητα του Ιράκ και να περιορίσει τον αντιαμερικανισμό στη Μέση Ανατολή, για να αντιμετωπίσουν το Ιράν. Αυτοί είναι και οι λόγοι που οι ΗΠΑ επιδεικνύουν ως πρότυπο το μετριοπαθές Ισλάμ της Τουρκίας. Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν ότι η ανατροπή των δικτατορικών καθεστώτων στη Μέση Ανατολή και η ανάληψη της διακυβέρνησης από μετριοπαθή ισλαμικά κόμματα μέσω εκλογών, θα γίνει με πιο ομαλό τρόπο έχοντας ως πρότυπο την Τουρκία. Γι’ αυτό το λόγο είναι τόσο σημαντικά για τις ΗΠΑ η Τουρκία και το ΑΚΡ. Αυτό είναι μια σημαντική δύναμη για την Τουρκία την περίοδο αυτή. Αρκεί να οργανώσουμε και να σχεδιάσουμε τις δράσεις μας σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο.

Δεν έχω αμφιβολία ότι το κράτος μας, που έχει βαθιά παράδοση και διαθέτει την ανάλογη πληροφόρηση, θα κάνει πολύ καλύτερες αξιολογήσεις από τις δικές μου στο θέμα αυτό. Οι απόψεις μου που περιέχονται στην παρούσα επιστολή, είναι αυτά που μπορεί να δει κανείς απ’ έξω, ως απλός πολίτης...».

Παραθέσαμε τα κυριότερα σημεία της επιστολής του πρώην Υπουργού Αμύνης της Τουρκίας, γιατί θεωρούμε πως -αν και λέει ότι περιέγραψε την κατάσταση με τα μάτια ενός πολίτη, που βλέπει τα πράγματα απ’ έξω- περιέχει πολύ σημαντικές διαπιστώσεις και προδιαγράφει εξελίξεις που θα οδηγήσουν στην επαναχάραξη των συνόρων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας και θα φέρουν έναν καινούργιο γείτονα της Κύπρου και της Ελλάδος, το Κουρδιστάν, που θα έχει διέξοδο στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Μερσίνας και Αλεξανδρέττας.

Αφού σημειώσουμε την ποιότητα της πολιτικής ανάλυσης του Τούρκου πρώην υπουργού, ο οποίος, σημειωτέον, απέχει από την πολιτική τα τελευταία είκοσι χρόνια, να υπογραμμίσουμε ότι η διαδικασία αυτή δεν θα γίνει εύκολα, καθώς η Τουρκία και γνώστης του σχεδίου είναι και αρκετή πολιτική, διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική δύναμη διαθέτει, και ξέρει να κάνει καλά το «ανατολίτικο» παζάρι με τους μεγάλους παίκτες της περιοχής, με πρώτο και καλύτερο τη Ρωσία.

Η Ελλάδα σπαράσσεται από τη μεγαλύτερη κρίση από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους και τα κόμματα φαίνεται ότι έχουν χάσει κάθε επαφή με την κοινωνική και τη διεθνή πραγματικότητα, αφού μέρα με τη μέρα -λες και διαγωνίζονται μεταξύ τους- αρθρώνουν όλο και πιο ανεύθυνο και δημαγωγικό λόγο και βυθίζονται στην ανυποληψία, ενώ με ανεύθυνους και υποκριτικούς χειρισμούς ακόμα και για απλά θέματα, όπως αυτό της αθλήτριας Βούλας Παπαχρήστου, συνεχίζουν να καταβαραθρώνουν και να πλήττουν το κύρος της χώρας σε διεθνές επίπεδο. Παρότι συνεχίζεται η τραγική ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και στη διαχείριση κρίσεων, είναι επιβεβλημένο η χώρα να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων -και όχι απλά να παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από τα θέματα που αναπτύσσονται στην ως άνω επιστολή- και να χαράξει στρατηγική.

Τολμώ δε να υπογραμμίσω ότι σε περίπτωση που «διαβάσουμε» σωστά τις εξελίξεις και σχεδιάσουμε ανάλογα τις πολιτικές επιλογές της πατρίδος μας, δεν είναι μακριά η περίοδος που ίσως να μπορούμε να μιλάμε ότι δεν υφίσταται καν τουρκική απειλή.

Αρκεί να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να απομονώσουμε τους καταστροφείς του έθνους και της πατρίδος.

Δημοκρατία

Υπόδειγμα Νόμου περί ανακήρυξης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Ελληνικής Δημοκρατίας

Τίτλος 1. Ο παρών Νόμος δύναται να επονομαστεί Νόμος του 2012 για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Ερμηνεία 2. (1) Στον παρόντα Νόμο, εκτός εάν το περιεχόμενο απαιτεί διαφορετικά – «Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη» είναι η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης θαλάσσια περιοχή της Δημοκρατίας, τα όρια της οποίας ορίζονται από το Άρθρο 3, «Δημοκρατία» είναι η Ελληνική Δημοκρατία, «Διευθυντής» είναι ο Διευθυντής του Τμήματος του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, «Δικαστήριο» είναι το Δικαστήριο που προβλέπεται στο Άρθρο 10, «Ζώντες πόροι» περιλαμβάνουν τα ψάρια και κάθε άλλο ζώντα οργανισμό, εκτός από τα καθιστικά είδη, όπως ορίζονται από το Άρθρο 77 της Σύμβασης, «Μη ζώντες πόροι» είναι τα ορυκτά και άλλοι μη ζώντες πόροι που κείτονται φυσικώς στο βυθό της θάλασσας και στο υπέδαφός του, «Ναυτικό μίλι» είναι η απόσταση χιλίων οχτακοσίων πενήντα δύο μέτρων, «Σύμβαση» είναι η Σύμβαση του Δικαίου Θαλάσσης των Ηνωμένων Εθνών, που επικυρώθηκε από τον κυρωτικό Νόμο 2321/1995 του Δικαίου Θαλάσσης των Ηνωμένων Εθνών, «Υπουργός» είναι ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και κάθε άλλο πρόσωπο γενικώς ή ειδικώς εξουσιοδοτημένο για αυτόν τον σκοπό. (2) Οι όροι, εκτός εάν ερμηνεύονται διαφορετικά στο παρόν Άρθρο, θα έχουν την έννοια που δίδεται από τη Σύμβαση και σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ του παρόντος Νόμου και της Σύμβασης, η ερμηνεία της Σύμβασης υπερισχύει. Ανακήρυξη και Οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης 3. (1) Με τον παρόντα Νόμο, ανακηρύσσεται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, το εξωτερικό όριο της οποίας δεν θα εκτείνεται πέραν των 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης. (2) Σε περιπτώσεις όπου μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης επικαλύπτεται από μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης οποιουδήποτε άλλου Κράτους με ακτές που κείτονται απέναντι από αυτές της Δημοκρατίας, η χάραξη μεταξύ της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Δημοκρατίας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης του άλλου Κράτους, θα λάβει χώρα με συμφωνία μεταξύ των άμεσα ενδιαφερομένων Κρατών. Ελλείψει συμφωνίας, η χάραξη αυτής της ζώνης δεν θα εκτείνεται πέραν της μέσης γραμμής ή της γραμμής ίσης απόστασης, η οποία μετράται από τις αντίστοιχες γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης. (3) Τα ακριβή όρια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης οποτεδήποτε προσδιορίζονται, θα καθίστανται δημόσια με Ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών, που θα δημοσιεύεται στην επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης, καθώς αυτά τα όρια θα διαμορφώνονται ανάλογα με τις συγκεκριμένες περιοχές και τις πιθανές συμφωνίες οριοθέτησης που θα υπογράφονται σύμφωνα με τις διατάξεις των υποκεφαλαίων (1) και (2). Δικαιώματα και Δικαιοδοσία στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη 4. (1) Στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη η Δημοκρατία έχει : (α) κυριαρχικά δικαιώματα για σκοπούς έρευνας και εκμετάλλευσης, συντήρησης και διαχείρισης των φυσικών πόρων, είτε ζώντων είτε μη ζώντων, στα ύδατα που υπέρκεινται του βυθού της θάλασσας, στον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος του, και ως προς άλλες δραστηριότητες για την οικονομική εκμετάλλευση και έρευνα της ζώνης, όπως για την παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα, τα ρεύματα και τον άνεμο. (β) δικαιοδοσία ως προς: (i) την τοποθέτηση και χρήση τεχνητών νήσων, εγκαταστάσεων και υποδομών, (ii) τη θαλάσσια επιστημονική έρευνα, (iii) την προστασία και διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, (2) Τα δικαιώματα που ορίζονται στο παρόν άρθρο ως προς τον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος θα ασκούνται σύμφωνα με το Μέρος VI της Σύμβασης – Διατάξεις περί Υφαλοκρηπίδας. Δικαιώματα και Καθήκοντα άλλων Κρατών στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη 5. (1) Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων και εκτέλεση των καθηκόντων της βάσει του παρόντος Νόμου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η Δημοκρατία θα λαμβάνει δεόντως υπόψη τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των άλλων Κρατών και θα ενεργεί κατά τρόπο συμβατό με τις διατάξεις της Σύμβασης. (2) Στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Δημοκρατίας, τα άλλα Κράτη απολαύουν των δικαιωμάτων και εκτελούν τα καθήκοντα δυνάμει της Σύμβασης. Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τους και εκτέλεση των καθηκόντων τους, τα Κράτη θα λαμβάνουν δεόντως υπόψη τα δικαιώματα και τα καθήκοντα της Δημοκρατίας και θα συμμορφώνονται με τους νόμους και τους κανονισμούς που έχει υιοθετήσει η Δημοκρατία, σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης και τους άλλους κανόνες διεθνούς δικαίου κατά το μέτρο που δεν είναι ασύμβατοι με το αντίστοιχο Μέρος της Σύμβασης. Συντήρηση ζώντων πόρων 6. Ο Υπουργός δύναται με διάταγμα, που δημοσιεύεται στην επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης, να ορίσει το επιτρεπόμενο αλίευμα και τα είδη των ζώντων πόρων που δύνανται να αλιευθούν στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Έρευνα και εκμετάλλευση ζώντων πόρων 7. (1) Ουδείς επιτρέπεται να διεξάγει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη έρευνα και εκμετάλλευση ζώντων πόρων, εκτός εάν χορηγηθεί άδεια από τον Υπουργό, σύμφωνα με τον παρόντα Νόμο ή άλλο Νόμο ή Κανονισμό, ή από τον Διευθυντή σύμφωνα με τον Νόμο περί Αλιείας. (2) (α) Όποιος παραβιάζει τις διατάξεις του υποκεφαλαίου (1) του παρόντος άρθρου, διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης, του επιβάλλεται χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις εφτακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ (€ 750.000) ή ποινή φυλάκισης για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα τρία έτη ή αμφότερες οι ποινές. Σε περίπτωση δεύτερης ή μεταγενέστερης καταδίκης, στο πρόσωπο αυτό επιβάλλεται χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ (€ 1.500.000) ή ποινή φυλάκισης για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη ή αμφότερες οι ποινές. (β) Επιπλέον οποιασδήποτε ποινής επιβαλλόμενης δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (α) του παρόντος υποκεφαλαίου, το Δικαστήριο δύναται να διατάξει την κατάσχεση οποιουδήποτε σκάφους, αντικειμένου, εξοπλισμού ή υλικού, συμπεριλαμβανομένου του αλιεύματος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ή αλιεύθηκε κατά τη διάρκεια τέλεσης του αδικήματος. Έρευνα και εκμετάλλευση μη ζώντων πόρων 8. (1) Ουδείς επιτρέπεται να διεξάγει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη έρευνα και εκμετάλλευση μη ζώντων πόρων, εκτός αν χορηγηθεί άδεια από το Υπουργικό Συμβούλιο δυνάμει του παρόντος Νόμου ή όποιου άλλου Νόμου, ή από όποια άλλη αρμόδια αρχή δυνάμει όποιου άλλου Νόμου ή Κανονισμού. (2) (α) Όποιος παραβιάζει διάταξη του υποκεφαλαίου (1) του παρόντος Άρθρου, διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης, του επιβάλλεται χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο οχτακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ (€ 1.850.000) ή ποινή φυλάκισης για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη ή αμφότερες οι ποινές. Σε περίπτωση δεύτερης ή μεταγενέστερης καταδίκης, στο πρόσωπο αυτό επιβάλλεται χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τα τρία εκατομμύρια εφτακόσιες χιλιάδες ευρώ (€ 3.700.000) ή ποινή φυλάκισης για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα δέκα έτη ή αμφότερες οι ποινές. (β) Επιπλέον οποιασδήποτε ποινής επιβαλλόμενης δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (α) του παρόντος υποκεφαλαίου, το Δικαστήριο δύναται να διατάξει την κατάσχεση οποιουδήποτε σκάφους, αντικειμένου, εξοπλισμού ή υλικού, συμπεριλαμβανομένων των μη ζώντων πόρων που έχουν αλιευθεί, που χρησιμοποιήθηκε ή αλιεύθηκε κατά τη διάρκεια τέλεσης του αδικήματος. Ευθύνη νομικού προσώπου 9. Όταν ένα αδίκημα διαπράττεται από νομικό πρόσωπο κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος Νόμου και αποδεικνύεται ότι αυτό το αδίκημα διαπράττεται με τη συγκατάθεση ή τη συναίνεση ή ότι οφείλεται σε οποιασδήποτε μορφής αμέλεια διαχειριστικού συμβούλου, διευθυντή, γραμματέα ή άλλου αξιωματούχου της νομικής οντότητας, το πρόσωπο αυτό καθώς και η νομική οντότητα είναι ένοχα για την τέλεση του αδικήματος. Αποκλειστική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου 10. Το αρμόδιο περιφερειακό Δικαστήριο της Αθήνας ή το Ποινικό Δικαστήριο, προσδιοριζόμενο ανάλογα με τη σοβαρότητα του αδικήματος, που διεξάγει τις συνεδριάσεις του στην Αθήνα, θα έχει την αποκλειστική δικαιοδοσία για την εκδίκαση όλων των υποθέσεων δυνάμει του παρόντος Νόμου και θα έχει την εξουσία να επιβάλλει οποιαδήποτε ποινή προβλέπεται από τον παρόντα Νόμο ή από όποιον κανονισμό εκδοθεί βάσει αυτού. Κανονισμοί 11. (1) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται να εκδώσει κανονισμούς για την καλύτερη εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Νόμου. (2) Με την επιφύλαξη των γενικών όρων του υποκεφαλαίου (1), οι κανονισμοί αυτοί δύνανται να εξυπηρετούν εν όλω ή εν μέρει τους κάτωθι σκοπούς, ήτοι: (α) τη διατήρηση των ζώντων οργανισμών στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, (β) την προστασία του περιβάλλοντος σε αυτήν την ζώνη, (γ) ως προς τα αλλοδαπά σκάφη, τον κανονισμό για τις αλιευτικές περιοχές, τους τύπους, τα μεγέθη και το σύνολο των αλιευτικών εργαλείων και τους τύπους, τα μεγέθη και τον αριθμό των αλιευτικών σκαφών που δύνανται να χρησιμοποιηθούν, (δ) τον κανονισμό για ζητήματα που αφορούν τη θαλάσσια επιστημονική έρευνα, (ε) την αρχή για την επιβίβαση σε αλλοδαπά σκάφη, την επιθεώρηση, σύλληψη και κατάσχεση, εφόσον είναι αναγκαίο για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τους νόμους και τους κανονισμούς που υιοθετούνται για την περιφρούρηση των συναφών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Δημοκρατίας, και (ζ) τις διαδικασίες χορήγησης αδειών για την απόλαυση δικαιωμάτων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Έναρξη ισχύος 12. Η ισχύς του παρόντος Νόμου άρχεται από ΗΗς, ΜΜου, 2012.

Ειρήσθω

Έλα μέσα αν έχεις κότσια

| Εκτύπωση | 25/07/2012 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Ξ Α Ν Α ΙΔΙΑ διαστροφή, απ’ τα ίδια και πάλι χείλη τών εισέτι κυβερνώντων εν ισχνοτάτη μειοψηφία ορκισμένων Διζωνικών: «Όσοι απορρίπτουν τη Διζωνική - ισχυρίζεται ο κ. Χριστόφιας κι η ηγεσία τοή συρρικνωθέντος (από το 33,29% στο 17,4%) ΑΚΕΛ - αποδέχονται τη Διχοτόμηση, αλλά δεν έχουν το θάρρος να το πουν ανοικτά». Στα μυαλά τους έχει κολλήσει το γνώριμο επί παντός βολικό δίπολο κομματικής αμυαλοσύνης: Ή είσαι με τη Διζωνική, ή είσαι με τη Διχοτόμηση. Κι όποιος δεν είναι ούτε με τη μια ούτε με την άλλη, είναι ένας δόλιος μπαγαπόντης, κρυπτοδιχοτομικός συνωμότης, που προσπαθεί να ξεγελάσει τον αδαή λαό…
Π Ο Ι Α ΕΙΝΑΙ επακριβώς η Διζωνική του κ. Χριστόφια - ΑΚΕΛ, το διασαφήνισε πληρέστατα κι εμπράκτως επί της προεδρίας του, με τις «ε/κ» προτάσεις του και τις «γενναίες προσφορές» του προς τους Τούρκους. Από το Joint Statement της 23ης Μαΐου 2008 με τον Ταλάτ, για Διζωνικό Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς, μέχρι τουρκική εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη εξουδετέρωση του ελληνικού 82% απ’ το τουρκικό 18%, νομιμοποίηση 50 χιλιάδων εποίκων, περιουσιακή κατοχύρωση των χρηστών κλεπταποδόχων των σκλαβωμένων ελληνικών εστιών, νομιμοποίηση με 13 εκατομμύρια ευρώ, από τα χρήματα του λαού, της «τυμβ-ανταλλαγής περιουσιών» με το κατοχικό καθεστώς, μέχρι και προσωπική δήλωση (καθοδηγητικό για τους δύσμοιρους Ακελιστές προεδρικό υπόδειγμα) του κ. Χριστόφια ότι απεμπολεί την πατρογονική του εστία στο σκλαβωμένο Δίκωμο και την παραδίδει στον όποιο Τ/κ την έχει διανείμει ο Αττίλας.

Α Υ Τ Η Ν ΤΗ Διζωνική Χριστόφια, όλες οι δημοσκοπήσεις επί της προεδρίας του έδειξαν ότι την απορρίπτει, με ποσοστό 80%, ο λαός. Σθεναρότερο απ’ το συντριπτικό 76%, με το οποίο, στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, είπε ΟΧΙ στη Διζωνική του Σχ.Ανάν. Επειδή, πράγματι, ο λαός αντιλαμβάνεται τη Διζωνική ως πόρρω χειρότερη απ’ την παράνομη κι απαράδεκτη Διχοτόμηση των 38 χρόνων. Διότι η Διζωνική, όχι μόνο θα νομιμοποιήσει την απεχθή Διχοτόμηση, αλλ’ επιπρόσθετα, θα επιτρέψει, μ’ ελληνική υπογραφή, επέκταση του τουρκικού ελέγχου και στις ελεύθερες περιοχές. Θα στερήσει απ’ τους Έλληνες Κυπρίους το κράτος της ΚΔ και θα το αντικαταστήσει με τον ελεγχόμενο «ισοτίμως» απ’ τους Τούρκους «Συνεταιρισμό»…

Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ, ΕΙΝΑΙ εισέτι Πρόεδρος ο κ. Χριστόφιας. Για εφτά ακόμη μήνες. Χρόνος, όμως, αρκετός για να πράξει το στοιχειωδέστερο: Να διενεργήσει δημοψήφισμα μ’ ένα και μόνο ερώτημα στον λαό: «Αποδέχεστε, ναι ή όχι, τη Διζωνική που διαμόρφωσαν οι προτάσεις Χριστόφια;». Διαθέτει, άραγε, τέτοιο θάρρος, εντιμότητα και σεβασμό ν’ αντικρίσει τη γνησιότερη έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας; Έχει τα κότσια;
ΕΡΩΤΗΣΗ
Αντιλαμβάνεστε πόσο απεχθέστατους στον λαό θεωρεί τους ΑΚΕΛιστές, λόγω διακυβέρνησης ΑΚΕΛ - Χριστόφια, ΚΑΙ η ίδια η ηγεσία του ΑΚΕΛ ώστε, με… άψογες ενδοκομματικές διαδικασίες 92,3% να επιλέξει για υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές, έναν αποτυχόντα στις βουλευτικές υποψήφιο των Ε.Δη., με κύριο «προσόν» ότι δεν είναι κομματικός του ΑΚΕΛ; Υπήρξε ποτέ πριν τέτοια κομματική παραδοχή ότι, το να είσαι κομματικός του ΑΚΕΛ αποτελεί… «μίασμα» για το εκλογικό σώμα;

Η πορεία της ελληνικής ΑΟΖ δεν σταματά!

Ν. Λυγερός

Η πορεία της ελληνικής ΑΟΖ δεν σταματά! Την ΑΟΖ τη θέλει ο ελληνικός λαός όχι μόνο επειδή είναι ένα σύμβολο πλέον, αλλά διότι είναι η αρχή μιας νέας περιόδου για την Ελλάδα με το κεφάλι ψηλά, που δεν ξέρει να γονατίζει ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Αφού το θέλει η κυβέρνηση και μάλιστα δυναμικά, αφού το θέλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε άλλο για να περάσουμε στο στάδιο της υλοποίησης. Μελετάμε όλες τις λεπτομέρειες πια, όχι για να ξέρουμε αν θα κάνουμε ή όχι την ελληνική ΑΟΖ, αλλά το πώς θα την υποστηρίξουμε πρακτικά και αποτελεσματικά, αφού θα την κάνουμε. Ο καθένας πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ζούμε ιστορικές στιγμές για την πατρίδα μας. Κι αν αυτός ο αγώνας φαίνεται ασήμαντος ή ανύπαρκτος για μερικούς, δεν έχει καμία σημασία, διότι είναι οι ίδιοι που θα αλλάξουν γνώμη μόλις υλοποιηθεί η όλη διαδικασία. Δεν υπάρχει σημείο που δεν εξετάζουμε, έτσι ώστε να διευκολύνουμε κάθε βουλευτή της Βουλής των Ελλήνων την ώρα που θα ψηφίσει για την θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Πρέπει να εξαντλήσουμε όλες τις περιπτώσεις, για να πάψουν πια οι επιφυλάξεις και οι φοβίες που χαρακτηρίζουν την πολιτική μας εδώ και χρόνια. Ο ελληνικός λαός έχει ανάγκες και έχει ανάγκη από αποφασιστικότητα, διότι ξέρει να αντέχει, αλλά αγαπά και την ελευθερία του. Δεν μπορεί να είναι συνεχώς πολιορκημένος και να μην έχει καμία προοπτική εξόδου από την κρίση. Η ελληνική ΑΟΖ ετοιμάζεται και πρέπει να το μάθει, για να χαμογελάσει πρώτα το χειλάκι κι ύστερα να μπορέσει να ακολουθήσει την κραυγή των αετών, όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Μπορεί να μελετάμε τακτικές της κότας, επιχειρησιακά της πάπιας, στρατηγικές του γερακιού, αλλά δεν ξεχνάμε ποτέ την υψηλή στρατηγική των αετών. Δεν είμαστε εδώ για τη μιζέρια. Ακόμα και η αθλιότητα έχει μεγαλοσύνη. Η Ελλάδα μπορεί να είναι μία μικρή χώρα, όπως λένε μερικοί, αλλά έχει μέσα της το βάθος του χρόνου κι όταν απτά συνειδητοποιήσει ότι έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στη Μεσόγειο, τότε θα καταλάβει ως γη θάλασσας ότι έχει το δικαίωμα να ζήσει ελεύθερη και μάλιστα να είναι όχι μόνο ενεργειακός κόμβος, όπως ήδη μπορεί μέσω του φυσικού αερίου της Κύπρου, αλλά να είναι αυτή ένας γνήσιος ευρωπαϊκός γεωπολιτικός παίκτης. Διότι μία μέρα κάποιος πρέπει να πει «φτάνει» σε αυτήν την οικονομική καταπίεση. Μπορούμε να τα καταφέρουμε και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, όπως το κάνουμε εδώ και αιώνες, γι’ αυτό το λόγο είμαστε ακόμα εδώ, δίχως να έχουμε υποκύψει σε κανέναν, δίχως να έχουμε προσκυνήσει τους εχθρούς. Έτσι είμαστε ελεύθεροι πολιορκημένοι, αλλά ελεύθεροι με το μέλλον μας στα χέρια μας, με την ελληνική ΑΟΖ στο κεφάλι μας.

Κύπρος 1974: Πέντε Μύθοι για το Πραξικόπημα

Σάββατο, 21 Ιουλίου 2012

Κύπρος 1974: Πέντε Μύθοι για το Πραξικόπημα

Μάριος Ευρυβιάδης
1. Ότι ο Σαμψών και η ΕΟΚΑ Β’ οργάνωσαν το πραξικόπημα
Όχι.
Η ΕΟΚΑ Β’ υπήρξε ο πέμπτος τροχός της πραξικοπηματικής άμαξας. Ο δε Σαμψών ήταν τελείως ΑΣΧΕΤΟΣ με το πραξικόπημα. Το πραξικόπημα οργανώθηκε από την Αθήνα και υλοποίησαν χουντικοί αξιωματικοί στην Κύπρο. Αιχμή πυρός των πραξικοπημάτων υπήρξε, δυστυχώς, η ΕΛΔΥΚ – Ελληνική Δύναμη Κύπρου και επίλεκτες μονάδες της Κυπριακής Εθνοφρουράς υπό την ηγεσία χουντικών αξιωματικών. Ο Σαμψών μαζί με αριθμό σωματοφυλάκων του, βγήκε οπλισμένος στους δρόμους της Λευκωσίας το πρωΐ της 15ης Ιουλίου να μάθει τι συνέβαινε. Συνελήφθη σε οδόφραγμα και μαζί με τους σωματοφύλακές του φυλακίσθηκε στα υπόγεια του Αρχηγείου της Εθνικής Φρουράς, χωρίς να γνωρίζεται ποιος είναι.
Όταν έγινε αντιληπτή η ταυτότητά του απαίτησε να αφεθούν ελεύθεροι οι σωματοφύλακές του και αυτόν τον πήγαν στην αίθουσα επιχειρήσεων  όπου ο Στρατηγός Γεωργίτσης συντόνιζε το πραξικόπημα. Στο μεσοδιάστημα, ΗΠΑ, ΟΗΕ και άλλοι πίεζαν για «διάδοχη» κατάσταση. Κανείς από τη λίστα των πραξικοπηματιών με επιφανείς Κύπριους ταγούς, με προεξέχοντα τον Γ. Κληρίδη, δεν αποδέχονταν να αναλάβουν. Και έτσι «επελέγη»  ο Σαμψών τον οποίο η ΕΟΚΑ Β’ αλλά και ο πραγματικός της αρχηγός στην Αθήνα, που ήταν ο Ιωαννίδης καθώς και ο εκπρόσωπός του στην Κύπρο που ήταν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, θεωρούσαν «παρανοϊκό». Εδώ έχουμε την αποθέωση του σουρεαλισμού των πραξικοπηματιών. Όταν ανακοίνωσε ο Γεωργίτσης στον Ιωαννίδη ότι επελέγη ο Σαμψών, ο τελευταίος άρχισε να βρίζει λέγοντας ότι αυτός, ο Σαμψών,  «είναι παρανοϊκός». Έλεγε δηλαδή ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Μετά οι δυο άρχισαν να συνεργάζονται και η πρώτη εντολή που έδωσε ο Ιωαννίδης στον Σαμψών ήταν «Νικολάκη, θέλω το κεφάλι του Μούσκου». Όταν οι χουντικοί δεν σκυλόβριζαν τον Μακάριο (τραγόπαπα, κόκκινο παπά κλπ) τον αποκαλούσαν με το πατρικό του όνομα – Μούσκο. Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από μαγνητοφωνημένες συνομιλίες μεταξύ  Γεωργίτση – Ιωαννίδη – Σαμψών και τα πρωτοδημοσίευσε το 1975 ο μακαρίτης Christopher Hitchens. 
Όσο για την ΕΟΚΑ Β’ αυτή, στις αρχές Ιουλίου ήταν διαλυμένη με ολόκληρη την τοπική της ηγεσία στη φυλακή. Τα μέλη τους, έδρασαν σαν παλικάρια της φακής δολοφονώντας αντιστασιακούς και τους πολιτικούς του εχθρούς, αφού οι χουντικοί πραξικοπηματίες κατέλαβαν την εξουσία. Πρίν το πραξικόπημα η ΕΟΚΑ Β’ λειτούργησε προβοκατόρικα, δημιουργώντας συνθήκες εμφυλίου στην Κύπρο στα πρότυπα της Νατοϊκής οργάνωσης Gladio ή αλλιώς “Κόκκινη Προβιά», στην ελληνική της έκδοση. Κατ΄εντολή της αθηναϊκής χούντας εφαρμόστηκε στην Κύπρο, η «στρατηγική της έντασης» - “strategy of tension” ώστε να δημιουργηθούν στην Κύπρο συνθήκες που θα δικαιολογούσαν πραξικόπημα. Αυτή υπήρξε η στρατηγική της χούντας στην Κύπρο από το 1967 μέχρι το 1974. Αυτή άρχισε να υλοποιείται από τον προ-πομπό της ΕΟΚΑ Β’, το Εθνικό Μέτωπο το 1969 (και αυτό δημιούργημα της χούντας) και συνεχίσθηκε από τον ιδρυτή της ΕΟΚΑ Β’, το 1971, τον Γ. Γρίβα. Ο τελευταίος αποπειράθηκε να ανατρέψει τον Μακάριο τον Φεβρουάριο του 1972 σε συνεργασία με τον Παπαδόπουλο και να τον δολοφονήσει ένα χρόνο αργότερα. Οι γριβικοί και η ΕΟΚΑ Β’ αυτοπαραμυθιάζονταν ότι λειτουργούσαν αυτόνομα από τη χούντα. Ωστόσο, η ταχύτητα με την οποία η ΕΟΚΑ Β’ πέρασε στον έλεγχο του Ιωαννίδη, μετά τον θάνατο του Γρίβα τον Ιανουάριο του 1974, αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο.

2. Ότι στόχος του πραξικοπήματος ήταν η Ένωση 
Καθόλου.
Η ατόφια, πραγματική ένωση  είχε εγκαταλειφθεί από την Αθήνα το 1957 αν όχι από το 1956. Και η εγκατάλειψη έγινε αποδεκτή και νομιμοποιήθηκε με τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960.
Η οποιαδήποτε συζήτηση για «ένωση» μετά τα γεγονότα 1963-64 αφορούσε τη «διπλή ένωση» (double enosis), δηλαδή τη διχοτόμηση, ή πιο ορθά, τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ενσωμάτωση περίπου 60% της Κύπρου στην Ελλάδα και το υπόλοιπο που θα περίσσευε από τις βρετανικές βάσεις στην Τουρκία.
Τα περί «ένωσης» ήταν η αποθέωση της χουντικής υποκρισίας στην Κύπρο. Στην γλώσσα του Orwell, ήταν το double speak της χούντας αλλά και το double think των Κυπρίων ιδεολόγων της Ένωσης.
Ο στόχος της χούντας του Ιωαννίδης ήταν πιο πεζός. Ήταν η επιβίωση του χουντικού καθεστώτος –που ένιωθε ότι απειλούνταν από μια ελεύθερη και δημοκρατική Κύπρο αλλά και από την Τουρκία στο Αιγαίο. Ανατρέποντας τον  «τραγόπαπα» αλλά κυρίως τον «κοκκινόπαπα», ο Ιωαννίδης πίστευε ότι προσέφερε υπερπολύτιμη εξυπηρέτηση στο κύριο πάτρωνα ύπαρξής του, την Ουάσιγκτον. Πίστευε ότι ως αντάλλαγμα της ανατροπής / δολοφονίας του Μακάριου (το 1964 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ George Ball είχε πεί “That son-of-bitch- Makarios will have to be killed before anything can be done in Cyprus”, η Ουάσιγκτον θα στήριζε το κλυδωνιζόμενο αθηναϊκό καθεστώς αλλά, ταυτόχρονα, θα ήλεγχε τις αντιδράσεις της Άγκυρας στην Κύπρο αλλά και στο Αιγαίο, όπου οι Τούρκοι άρχισαν τις προκλήσεις από το Νοέμβρη του 1973.
Το επιχείρημά μου αυτό, ότι κύριο μέλημα της ιωαννιδικής χούντας και κίνητρο για το πραξικόπημα ήταν η επιβίωση του καθεστώτος, έχω αναπτύξει σε βάθος στο τέυχος αρ. 194 Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας (17 Ιουλίου 2003) «Οι Τρείς Μοιραίοι Άνθρωποι: Η Πολιτική Κατάσταση πρίν από την Εισβολή».

3. Ότι στόχος του πραξικοπήματος ήταν η διχοτόμηση
Και ναι και όχι.
Είναι γεγονός ότι οι δυο αθηναϊκές χούντες είχαν συμφιλιωθεί με τη διχοτόμηση, που όταν δεν την αποκαλούσαν «διπλή ένωση» την αποκαλούσαν «ένωση με ανταλλάγματα». Η διχοτόμηση ως «ιδεώδη λύση» (“ideal solution” ) υπήρξε και ο στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον. Ήταν όμως η διχοτόμηση στόχος και της Άγκυρας, ώστε να «συνεργασθεί» με τις δυο χούντες για την επίτευξή της; Εδώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα άλλο κυρίαρχο μύθο, ότι η Τουρκία είχε και συνεχίζει να έχει ως στόχο τη διχοτόμηση. Μέχρι τον Αύγουστο του 1964, ναι. Από τότε όχι. Τον Αύγουστο του 1964 η Τουρκία απέρριψε το διχοτομικό σχέδιο Άτσεσον (ενώ η Ελλάδα το αποδέχθηκε, και εδώ έχουμε ένα άλλο κυρίαρχο μύθο ως προς το αντίθετο), διότι δεν απέδιδε στην Τουρκία κυριαρχία στη μισή (βόρεια) Κύπρο. Υπάρχει απόδειξη για του λόγου το αληθές. Είναι η απαντητική επιστολή του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών  Feridun Erkin  της 28ης Αυγούστου 1964, προς τον περιβόητο Αμερικανό «διαμεσολαβητή» των ΗΠΑ, Άτσεσον. Η επιστολή μιλά από μόνη της.
Το στρατηγικό μάθημα των Τούρκων από το 1964 ήταν ότι η διχοτόμηση κάθε άλλο παρά επέλυε το στρατηγικό της δίλημμα, δηλαδή την στρατηγική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο. Αντίθετα το επιδείνωνε. Έκτοτε οι Τούρκοι άλλαξαν στρατηγική. Επεδίωξαν και επιδιώκουν την ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου με προαπαιτούμενο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με μια αλα- τούρκα ομοσπονδοιοποίηση, ο γεωστρατηγικός έλεγχος της Κύπρου θα περάσει στην Τουρκία.
Μπορεί λοιπόν ο Ιωαννίδης να είχε στόχο τη διχοτόμηση. Όχι όμως και η Άγκυρα. Η εξέλιξη της τουρκικής εισβολής και η σημερινή θέση της Τουρκίας το αποδεικνύουν αυτό περίτρανα.
4. Ότι ο Μακάριος «αφέθηκε» από τη χούντα να «διαφύγει» από το Προεδρικό Μέγαρο στις 15 Ιουλίου
Περισσότερο από ανοησία.
Θυμηθείτε ότι ο Ιωαννίδης απαίτησε από τον Σαμψών το κεφάλι του Μούσκου. Όταν οι χουντικοί διαπίστωσαν ότι ο Μακάριος κατέφυγε στην Πάφο, έστειλαν άρματα μάχης στην πόλη εναντίον του (τα άρματα ήταν ακόμα εκεί όταν οι Τούρκοι χτυπούσαν την Κερύνεια). Επί χούντας, είχαν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες δολοφονίας του, κάποιες εντυπωσιακές. Το παραμύθι ότι η χούντα δεν ήθελε να δολοφονήσει τον Μακάριο και γιαυτό δεν περικύκλωσε το Προεδρικό Μέγαρο αλλά άφησε ελεύθερο το πίσω μέρος για να διαφύγει, εφευρέθηκε για να καλύψει την ανικανότητα των χουντικών αξιωματικών. Οι φωτογραφίες του καταβομβαρδισμένου και κατεστραμμένου από το πυροβολικό της ΕΛΔΥΚ Προεδρικού Μεγάρου και οι δολοφονίες των υπερασπιστών του, συγκρούονται με την καταγέλαστη αυτή χουντική εκδοχή.

5. Ότι οι Αμερικανοί «εξαπάτησαν» τον Ιωαννίδη
Πράγματι.
Τον ξεγέλασαν αλλά γιατί και πώς; Όχι διότι του υποσχέθηκαν κάτι και δεν το τήρησαν, αλλά διότι ο Ιωαννίδης υπήρξε ψώνιο και κορόιδο. Ήταν ένας δικτατορίσκος της πλάκας που πίστευε ότι οι Αμερικανοί ήταν «αμερικανάκια» και ότι με λίγο θέατρο, κλωτσώντας ένα τραπέζι μπροστά στον Αμερικανό εκπρόσωπο Σίσκο, κλείνοντας το μάτι στους υποτελείς του, φωνάζοντας «με εξαπατήσατε», και απειλώντας με πόλεμο κατά της Τουρκίας, ότι ο εκπρόσωπος του αμερικανικού imperium θα «ψάρωνε», όπως τα ανθρωπάρια που τον περιστοίχιζαν με στολές Ελλήνων αξιωματικών.
Δικτατορίσκους όπως τον Ιωαννίδη, οι Αμερικανοί τους έτρωγαν με το κουτάλι μεταπολεμικά. Γνώριζαν την ψυχολογία τους και τα «χούγια» τους. Τους περιστοίχιζαν με στρατιωτικούς από το γραφείο του Στρατιωτικού Ακόλουθου και από το Σταθμαρχείο της CIA. Για τους Αμερικανούς ο Ιωαννίδης (όπως και ο Παπαδόπουλος) ήταν ένας δικτατορίσκος της κατηγορίας των “tin-pot dictators”, δηλαδή των «δικτατόρων της κατσαρόλας». Γνώριζαν και καλλιεργούσαν τις ανασφάλειές του και  του καθεστώτος, τις προκαταλήψεις και το μίσος του κατά του Μακάριου. Πράκτορες της CIA , όπως ο Ελληνο-Αμερικανός Γκάς Αβρακώτος, περηφανεύονταν ότι «διοικούσαν» την Ελλάδα. Γνώριζαν τους πραξικοπηματικούς σχεδιασμούς του Ιωαννίδη και έστελναν πολύ ενημερωμένες εκθέσεις στην Ουάσινγκτον. Η πιο πιθανή ερμηνεία του θεατρικού ξεσπάσματος  του Ιωαννίδη «μας εξαπατήσατε», κατά του Σίσκο στις 21 Ιουλίου, ήταν ότι κάποιος πράκτορας πιθανότατα ο Αβρακώτος να του είπε «προχώρα και είμαστε μαζί σου». Αν τον εξαπάτησαν, τον εξαπάτησαν κατά το ήμισυ. Διότι από τις 15 Ιουλίου μέχρι τις 20 που εισέβαλλαν  οι Τούρκοι, η Ουάσιγκτον στήριζε τη χούντα του Ιωαννίδη και τη χούντα του Σαμψών στην Κύπρο. Στις 17 Ιουλίου μάλιστα, η Ουάσιγκτον βρισκόταν στα πρόθυρα αναγνώρισης του Σαμψών, ενώ αρνείτο να κατηγορήσει την αθηναϊκή χούντα ως οργανωτή του πραξικοπήματος, αντίθετα με το υπόλοιπο κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας.
Η Ουάσιγκτον άλλαξε βιολί όταν μπήκαν οι Τούρκοι στο χορό με την εισβολή. Τότε ο Ιωαννίδης εγκαταλείφθηκε, αφού τους ήταν πλέον άχρηστος. Ήταν και επικίνδυνος εάν πυροδοτούσε πόλεμο με την Τουρκία. «Πουλήθηκε» έναντι της Τουρκίας. Τι πιο φυσιολογικό και αναμενόμενο; Αρχίζοντας από τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη το 1955, η Ουάσιγκτον πάντοτε υποστήριζε την Άγκυρα σε κάθε διαμάχη με της Αθήνα. Έτσι και το 1974. Η Ουάσιγκτον συνέχιζε, προκλητικά μάλιστα, να υποστηρίζει τον μιλιταρισμό της Άγκυρας ακόμα και  μετά τις 23 Ιουλίου  1974, όταν σε Αθήνα και Λευκωσία αποκαταστάθηκε συνταγματική τάξη. Όταν μετά και την δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο, εκπρόσωπος του Κίσινγκερ (Anderson) ρωτήθηκε δημόσια γιατί η Ουάσινγκτον τηρούσε τόσο φιλοτουρκική στάση, η κυνική αλλά αποκαλυπτική απάντησή του ήταν,  «βάλτε την Ελλάδα στη θέση του Βελγίου και την Τουρκία στη θέση της Δ. Γερμανίας. Εσείς ποια χώρα θα υποστηρίζατε;». Δεν τον εξαπάτησαν απλά τον Ιωαννίδη οι Αμερικάνοι. Τον ταπείνωσαν και τον εξευτέλισαν και μαζί του ταπείνωσαν και εξευτέλισαν τον ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτά συμβαίνουν όταν για επτά χρόνια μετατρέπεις τη χώρα σου σε σατραπεία και εσύ και η κλίκα σου λειτουργείς ως ανδράποδο. Αποφασίζουν άλλοι για σένα με βάση τα συμφέροντά τους. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, δυστυχώς.

 

  

Αετήσια βλέμματα

http://www.lygeros.org/articles?n=9675&l=gr

Ειρήσθω

20ή Ιουλίου & οι διζωνικοί υπηρέτες της

| Εκτύπωση | 20/07/2012 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Α Π Ο Κ Η Ρ Υ Ξ Η κι εγκατάλειψη της ΔΔΟ (αρχικά «Διπεριφερειακής», αργότερα «Διζωνικής», Δικοινοτικής Ομοσπονδίας) έπρεπε ν’ αναληφθεί ήδη από το 1977: Αμέσως μετά από (α) τη Συμφωνία Μακαρίου - Ντενκτάς 12ης Φεβρ. 1977 και (β) τις Προτάσεις της ε/κ πλευράς στις συνομιλίες της Βιένης, Μαρτίου 1977, αφού από τότε αποδείχθηκε ότι αποτελούσε ολέθρια παγίδα μέσα στην οποία έκανε μοιραίο λάθος να πέσει ο τότε πρόεδρος Μακάριος.
Ο ίδιος το είχε εγκαίρως συνειδητοποιήσει. Η τελευταία ομιλία του τής 20ής Ιουλίου 1977 για μη συνέχιση των διακοινοτικών συνομιλιών και για την ανάγκη ανάληψη μακροχρόνιου αγώνα, επαληθεύει και τεκμηριώνει αυτή την άποψη. Όμως, ο αιφνίδιος θάνατός του στις 3 Αυγούστου 1977 δεν επέτρεψε την υλοποίηση του απεγκλωβισμού...

Α Τ Ο Λ Μ Ο Ι , ΔΕΙΛΟΙ και με Ηττημένα Μυαλά οι επίγονοί του, στριμωγμένοι από τον ενδοτισμό (α) της Αθήνας του Καραμανλή και (β) των Γλ. Κληρίδη και ΑΚΕΛ, ρυμουλκούμενοι δε διαρκώς, έκτοτε, απ’ τις δόλιες μεθοδεύσεις των Αγγλο-Αμερικανών στον ΟΗΕ, συνέχισαν την ολέθρια πολιτική της ΔΔΟ επί 35 χρόνια (1977 - 2012), οδηγώντας το Κυπριακό, αντί σε προοπτική ανατροπής της τουρκικής κατοχής κι απελευθέρωσης, στα πρόθυρα μετατροπής ολόκληρης της Κύπρου σε νόμιμο τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο:
Πρώτα, απ’ τις Βολιδοσκοπήσεις Βάλτχαϊμ, τους Δείκτες Κουεγιάρ και τη Δέσμη Ιδεών Γκάλι ώς το Σχέδιο Ανάν και, τέλος, με τον διζωνικό «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς» του κ. Χριστόφια, που η πλειοψηφία του λαού απορρίπτει ως «λύση» χειρότερη ακόμη κι απ’ την κάκιστη διχοτόμηση…
Τ Η Ν ΕΘΝΙΚΗ ήττα που προκάλεσε το ‘74 το δίδυμο κακούργημα της 15ης Ιουλίου του πραξικοπήματος και της 20ής Ιουλίου της εισβολής του Αττίλα, δεν την ακολούθησε η πρέπουσα εθνική στρατηγική για την ανατροπή κι εξάλειψη της κατοχής. Αντίθετα, η πολιτική των «διακοινοτικών συνομιλιών προς εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας», επέτρεψε στην Τουρκία να εδραιώνει επί 38 χρόνια, ανενόχλητη κι ατιμώρητη, τα κατοχικά αποτελέσματα και τα παράνομα προϊόντα του δίδυμου κακουργήματος και να σέρνει τους διαδοχικούς ηγέτες του κυπριακού Ελληνισμού σε συνομιλίες συνθηκολόγησης - νομιμοποίησης των κεκτημένων του Αττίλα.
Σ Η Μ Ε Ρ Α, 38η μαύρη επέτειο της αποφράδος 20ής Ιουλίου 1974, αρμόζει η υπόμνηση: Η πολιτική (και οι πολιτικοί) της ΔΔΟ αποδείχθηκαν επί 38 χρόνια, στην πράξη, αξιοθρήνητοι υπηρέτες εδραίωσης των στόχων και των προϊόντων του Πραξικοπήματος της Χούντας και της Εισβολής του Αττίλα, όσους όρκους εναντίον αμφοτέρων κι αν εκφωνούν…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Ξέρεις ήδη, από παλιά την οικτρή ποταπότητα όσων ολίγιστου ήθους ανήθικων πάσκιζαν με αγωγές λίβελου να φιμώσουν την ελεύθερη μαχητική δημοσιογραφία της Σημερινής και του Ράδιο Πρώτο, αγαπημένε, από προχθές αείμνηστε πλέον Πέτρο μας Ζαχαριάδη και πόσο άραγε θα ξεκαρδίζεσαι στη Χώρα Ζώντων καλοτάξιδος, με τη φθονερή μικρότητά τους; Θα φροντίσεις να μας κρατήσουν μια θέση εκεί κοντά σου;

Η κυβερνητική ανεπάρκεια

και η πορεία προς τις προεδρικές

Άρθρο στον Φιλελεύθερο 12/7/12 

Δρ Ευστάθιος Αβρααμίδης

     Η διακυβέρνηση Χριστόφια-ΑΚΕΛ πέρασε πάνω από τη Κύπρο σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά. Η κατάσταση που βιώνει η Κύπρος είναι έκτακτης ανάγκης, όπως μετά από μια μεγάλη φυσική καταστροφή ή μετά από ένα πόλεμο. Κανείς δεν περίμενε ότι η Κύπρος με τη ζηλευτή οικονομία και το πλεόνασμα που παρέλαβε η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, θα κατέληγε στη κατηγορία των σκουπιδιών και μάλιστα με τέτοια ταχύτητα. Υπήρξαν πολλές προειδοποιήσεις για την επερχόμενη καταστροφή, όμως «η κυβέρνηση του απλού ανθρώπου», που γέμισε τον τόπο με άνεργους απλούς ανθρώπους, έλεγε με την σιγουριά που προσδίδει η ανευθυνότητα, ότι εμείς θα βγούμε αλώβητοι και ότι όσοι την κατηγορούσαν ήταν καταστροφολόγοι και μηδενιστές που ήθελαν τάχα να υποσκάψουν τον Πρόεδρο και το ΑΚΕΛ.

     Αυτή η κατάσταση έχει αλλάξει τα κριτήρια για τις προεδρικές εκλογές. Για πρώτη φορά το κυρίαρχο πρόβλημα για πολλούς πολίτες μπορεί να μην είναι το κυπριακό, αλλά η οικτρή οικονομική κατάσταση του τόπου. Οι πολίτες νοιώθουν ανασφάλεια και φόβο. Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ είναι γι’ αυτούς αιτία αγωνίας για το μέλλον. Θεωρώ ότι όσο μένει στη εξουσία τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Το γεγονός λοιπόν ότι πρώτο θέμα θα είναι, ίσως, η οικονομία, ευνοεί τον Ν. Αναστασιάδη, του οποίου οι θέσεις στο κυπριακό είναι ολέθριες και ταυτίζονται με αυτές του Δ. Χριστόφια. Ο Ν.Αναστασιάδης επιχαίρει για το γεγονός ότι οι προβολείς θα πέσουν στην οικονομία και ευγνωμονεί πολλαπλά το ΑΚΕΛ. Το ευγνωμονεί και για το γεγονός ότι η αγανάκτηση των πολιτών οδηγεί πολλούς από αυτούς να ψηφίσουν το άλλο άκρο ώστε να τιμωρήσουν το ΑΚΕΛ, αλλά και επειδή στοχοθέτησε με τον οδοστρωτήρα του τον ανυπάκουο στις κομματικές εντολές και υπάκουο στη συνείδησή του, Γ.Λιλλήκα.   Η οικονομική κατάσταση στην οποία οδήγησε τον τόπο το ΑΚΕΛ βοηθά τον Ν. Αναστασιάδη να υποβαθμίσει το κυπριακό και να μας παρουσιάσει τις ανανικές του θέσεις μετά, αν εκλεγεί. Στην Κύπρο όμως η οικονομία είναι αλληλένδετη με το πολιτικό μας ζήτημα. Η αποδυνάμωση της οικονομίας, μάς καθιστά και πολιτικά ευάλωτους. Αν μάλιστα η τρόικα, που ο υπουργός οικονομικών ωραιοποιεί, επιβάλει όρους που αφαιρούν τη εθνική μας κυριαρχία, τότε η οικονομική μας κατάσταση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μοχλός πίεσης για αυθαίρετη επιβολή φιλοτουρκικών αποφάσεων εις βάρος μας. Ο Γ. Λιλλήκας που είναι ο κύριος ανθυποψήφιος του Ν. Αναστασιάδη, θα πρέπει να το έχει υπόψη και να κινηθεί ανάλογα. Να μην αφήσει να υποβαθμιστεί τόσο πολύ το κυπριακό, διότι η οικονομία μπορεί να διορθωθεί με κάποιες κινήσεις, οι ζημιές όμως στο κυπριακό θα μείνουν και θα ακρωτηριάσουν το μέλλον του λαού. Λέω ότι ο Γ. Λιλλήκας είναι ο κύριος ανθυποψήφιος, επειδή είναι αυτός που έχει διαφορετικές(και ορθές κατά τη γνώμη μου) θέσεις στο κυπριακό σε αντίθεση με τους Αναστασιάδη-Μαλά που έχουν τις γνωστές θέσεις της πλατφόρμας του «ναι». Το ΑΚΕΛ εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα τιμωρηθεί για την φρικτή του διακυβέρνηση. Κανένα στέλεχος δεν θέλει να βάλει υποψηφιότητα και να εισπράξει τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης Χριστόφια, γι αυτό και ρίχνουν στην αρένα τον συμπαθή Σ. Μαλά των ΕΔΗ (αν τελικά είναι υποψήφιος). Κατά την άποψή μου, αν το ΑΚΕΛ είχε τη παραμικρή επίγνωση της μεγάλης καταστροφής που προκάλεσε στον τόπο σε όλα τα επίπεδα, δεν θα έπρεπε να κατεβάσει κανένα υποψήφιο. Όσον αφορά τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, οδηγήθηκαν, με υπαιτιότητα κυρίως του ΔΗΚΟ, σε μια κατάσταση όπου πολύ λίγοι πολίτες ενδιαφέρονται πια για τις αποφάσεις τους. Άφησαν τον Γ. Λιλλήκα να εκφράζει μόνος του και χωρίς κομματική στήριξη την άλλη θέση στο κυπριακό, τη θέση της διεκδίκησης και της αναγκαίας αλλαγής πολιτικής γραμμής. Οι πολίτες βλέπουν πως  τα κόμματα που έχουν τις ίδιες θέσεις με τον Γ. Λιλλήκα σε όλα, δεν τον υποστηρίζουν λόγω προσωπικών ή κομματικών φόβων ή υπολογισμών. Αυτό είναι ανευθυνότητα. Εν τω μεταξύ η Κύπρος χάνεται.  

Ειρήσθω

Άγος & άλγος από 12ης Ιουλίου 2011

| Εκτύπωση | 12/07/2012 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Δ Ω Δ Ε Κ Α Τ Η ΙΟΥΛΙΟΥ 2011, ημέρα Τρίτη. Επομένη του Ολέθρου στο Μαρί. Ήταν η μέρα που ο πρόεδρος Χριστόφιας έπρεπε αυτόβουλα, οριστικά, τελεσίδικα κι ανέκκλητα, ν' αναλάβει ο ίδιος τις θεσμικές, πολιτικές και προσωπικές του ευθύνες για τη μεγαλύτερη μετά το '74 καταστροφή που υπέστη η Κύπρος και αυθημερόν να παραιτηθεί, παραδίδοντας την προεδρία στον Πρόεδρο της Βουλής, ώστε σε 40 μέρες να διενεργούντο οι προβλεπόμενες απ' το Σύνταγμα πρόωρες προεδρικές εκλογές. Αυτό επέβαλλε το ήθος του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το αρμόζον στον κυπριακό λαό επίπεδο ποιότητας του πολιτικού πολιτισμού. Και η υποχρέωση συναίσθησης της ευθύνης ενός εκλελεγμένου αρχηγού κράτους, έναντι του ίδιου του εντολέα λαού.
Α Υ Τ Η ΕΠΡΕΠΕ να ήταν η 1η, εντός 24ώρου μετά τον Όλεθρο, κι η τελευταία πράξη του κ. Χριστόφια, ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Εντελώς προσωπική, χωρίς οποιαδήποτε πρότερη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ή του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, χωρίς οποιαδήποτε διαβούλευση με οιονδήποτε. Αμιγώς αυτόβουλη κι εθελούσια, αυθωρεί και παραχρήμα εκτελεστή και πριν από κάθε άλλη, κυβερνητικού και εισαγγελικού οργάνου, απόφαση, για οποιασδήποτε μορφής διερεύνηση των κακουργηματικού επιπέδου αμελειών, οι οποίες προκάλεσαν Δεκατρείς Ανθρωποκτονίες και τη φοβερή καταστροφή, ώστε να εντοπισθούν οι επιμέρους ποινικές κ.ά. ευθύνες των οιωνδήποτε ευθυνομένων.

Τ Η Ν ΤΡΑΓΩΔΙΑ της 11ης Ιουλίου 2011 δεν την ακολούθησε η κάθαρση. Αντίθετα: Στην τραγωδία προστέθηκε, επί 12 μήνες πολλαπλασιαζόμενη έκτοτε, περισσή ύβρις και πεισματική περιφρόνηση της ουσίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Καταφρόνηση της λαϊκής κυριαρχίας. Απαξίωση του ήθους και του περιεχομένου και του λόγου ύπαρξης των θεσμών του κράτους δικαίου. Το πολίτευμα, συνεργούσας και της ανεπάρκειας των ηγεσιών των λοιπών κομμάτων, κατολίσθησε σε εκφάνσεις και υποτροπιασμούς απολυταρχισμού και πρακτικές οιονεί μοναρχίας, άχρι λήξεως της θητείας του κ. Χριστόφια.

Μ Ε Γ Α ΚΑΘΗΚΟΝ για τον λαό και για τα πολιτειακά όργανα στα οποία αναθέτει την εξουσία είναι να μην υπάρξουν ποτέ άλλες όμοιες κακουργηματικές αμέλειες πρόκλησης τραγωδιών. Μέγιστο όμως καθήκον είναι η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, η αναμόρφωση του πολιτεύματος, η κατ' ουσίαν ενδυνάμωση τής ΔΙΑΡΚΟΥΣ, κι όχι μόνο άπαξ ανά 5ετία, λαϊκής κυριαρχίας, ώστε να μην υπάρξει ποτέ ξανά τέτοιος πρόεδρος και τέτοιου είδους άσκηση της προεδρίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Γιατί ντράπηκε χθες να γράψει στην 1η της σελίδα έστω και μια λέξη για τον ένα χρόνο απ' το Μαρί η «Χαραυγή»; Γιατί ντράπηκε να δημοσιεύσει την εκδοχή της εβδομαδιαίας συντρόφισσάς της, «Γνώμης», ότι, «πρωτεργάτες της έκρηξης στο Μαρί ήταν και πάλι ακροδεξιοί αξιωματικοί της ΕΦ»; Γιατί ντρέπεται 10 μέρες αφ' ότου ο Χριστόφιας υπήγαγε την Κύπρο στην Τρόικα, να τυπώσει στην 1η της σελίδα τη λέξη «Τρόικα»; Γιατί ντρέπεται να δημοσιεύσει σε πόσες μυριάδες έφτασαν οι αριθμοί των ανέργων; Γιατί ντρέπεται ν' αναθέσει σε οιονδήποτε να διενεργήσει, και η ίδια να δημοσιεύσει, οποιαδήποτε δημοσκόπηση;
Λάζ. Α. Μαύρος