Ειρήσθω

Πού 'ν το επιτέλους το Συντονιστικό Κέντρο;

| Εκτύπωση | 29/08/2011 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Α Π Ο ΤΟΝ δεύτερο, ή μήπως από τον πρώτο, κιόλας χρόνο της προεδρίας Χριστόφια, η ηγεσία του ΑΚΕΛ είχε καταγγείλει δημοσίως την ύπαρξη και λειτουργία, δήθεν, «συντονιστικού κέντρου», που δρούσε εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας και συντόνιζε, τάχα μου, όλες τις αντιτιθέμενες στην πολιτική του δυνάμεις.
Έκτοτε αποδείχθηκε -δυστυχώς για τον λαό- ότι οι καταγγελίες ήσαν, μόνο, αποκύημα της φαντασίας τών ένοχων τύψεων συνειδήσεως και των συνδρόμων καταδιώξεως της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Σκόπιμη, κομματικά παραδοσιακή και εκ προμελέτης σχεδιασμένη μέθοδος υποκίνησης κι αφιονισμού των ορμέμφυτων ενστίκτων αυτοπροστασίας κι αυτοδικαίωσης τών ψήφω συνδραμόντων στην κατάληψη της εξουσίας από τον ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, λόγω πασιφανών προεδρικών αποτυχιών…
Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α : Οι διαφωνούντες με την πολιτική Χριστόφια, ευδιάκριτοι εντός κάθε κόμματος λόγω των προσωπικών τους δημοσίως εκπεφρασμένων επικριτικών δηλώσεων, ουδέποτε επιχείρησαν στην πράξη όσα η ηγεσία του ΑΚΕΛ, δολοφρονέουσα, τους καταλόγιζε. Ούτε «Συντονιστικό Κέντρο» είχαν την πρόνοια να συγκροτήσουν, ούτε καν το δημοκρατικό καθήκον τής από κοινού διακομματικής συνεννοήσεως των ομογνωμούντων, επί του πρακτέου, εδέησαν να επιχειρήσουν.
Έκαστος κατά μόνας κι… «εμείς καλώς σας ηύραμεν»! Εξ ου και δεν ανέτειλε στον πολιτικό ορίζοντα προσωπικότητα ικανή να πείθει τον λαό ότι αποτελεί τον έτοιμο για το αύριο ηγέτη, πειστικό αντίπαλο δέος σε όσα ανεπρόκοπα κι επικίνδυνα στοιβάζει από το 2008 η προεδρία Χριστόφια. Την ευθύνη βεβαίως φέρουν οι διαφωνούντες με την πολιτική του ΠτΔ, εντός ή εκτός κομμάτων, πολιτεύοντες.
Επειδή ποτέ δεν αρκεί, από μόνη της, η διατύπωση απόψεων. Αυτές, εξάλλου, πλήθος υπάρχει αρθρογράφων, σχολιαστών, μελετητών και διαπρύσιων κηρύκων να τις διατυπώνουν. Συντονισμένη δράση, μεθοδευμένες ενέργειες και, προπάντων, οργανωμένη στρατηγική ουκ εφάνη ικανή να διαταράξει τους πλόες της «ναυαρχίδος Χριστόφια, με κατάρτι τον Αναστασιάδη και προπέλα τον Καρογιάν», όπως ευφυώς έφη, καλαμιά στον κάμπο όμως, ο Ζαχαρίας Κουλίας.
Θ Υ Μ Α ΑΥΤΗΣ της αδυναμίας αισθάνεται ότι είναι, ιδίως από τον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου, η πλειοψηφία του λαού, μη έχουσα πού την κεφαλήν κλίναι. Επί πενήντα κρίσιμες μέρες (11/7-29/8/11) εκτάκτου ανάγκης, κανένα κόμμα, ουδεμία πολιτική δύναμη και ουδένα «συντονιστικό κέντρο», τόλμησε να προτείνει στον λαό έναν άλλον καπετάνιο, ικανό ν’ αναλάβει, ψήφω λαού, το καράβι στην τραμουντάνα. Στο άγνωστο μεν, χωρίς καν βάρκα την ελπίδα δε…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Εάν το σπουδαιότερο προς αξιοποίηση έρεισμα της Κύπρου, στην αθλίαν κατάσταση όπου κατήντησε επί διακυβερνήσεως Χριστόφια, είναι τα «θεόσταλτα» υποθαλάσσια κοιτάσματα, μπορούν οι κομματικές ηγεσίες και ο λαός να τα εμπιστευθούν στις ικανότητες και στα προσόντα του κ. Χριστόφια;