Υστερόγραφο:
Την στιγμή που
γράφονται αυτές οι γραμμές καταφθάνουν δεκάδες μηνύματα: οδηγούνται στην
εκποίηση (διάβαζε δήθεν «αξιοποίηση») χιλιάδες βράχοι, βραχονησίδες και
νησάκια.
Τα ιερά αυτά πάρκα
με τη θεσπέσια χλωρίδα και πανίδα που επέζησαν χιλιετίες ως άφθαρτα μνημεία της
φύσης κάποιοι σπεύδουν να τα εκποιήσουν στο όνομα της έκτακτης οικονομικής
ανάγκης. Να εισβάλει η μεταμοντέρνα βαρβαρότητα μέσα στους πιο ιερούς χώρους
της ελληνικής διαχρονίας. Αν κάτι τέτοιο συμβεί θα είναι μια τόσο μεγάλη
καταστροφή όσο και οι μεγαλύτερες καταστροφές της πρόσφατης ιστορίας μας. Η
αντίστασή μας, υποθέτω, θα είναι καθολική. Η ιδιωτεία –πολύ πιθανό ξενόφερτη
και εχθρική στο περιβάλλον– δεν θα πρέπει να αφεθεί να αλώσει τα ιερά και τα
όσια της πατρίδας μας. Μήπως κοντεύει η ώρα για επανάσταση, με ρώτησε
οργισμένος γείτονάς μου. Λατρεύει κάθε σπιθαμή αυτού του τόπου. Συνηθίζει να
εκδράμει πάνω σε μια βραχονησίδα του Σαρωνικού, να μαζεύει κάππαρη και άλλα
«χόρτα του βράχου», να ψαρεύει από τον βράχο με τα παιδιά του, να απολαμβάνει
κολυμπώντας τα δροσερά πεντακάθαρα νερά, Σε κάποιο άλλο «βράχο» που έχει λίγα
χόρτα και λίγο χώμα φύτεψε βότανα (σπαθόχορτο). Εκεί πάνω σε αυτά τα επί
χιλιετίες άθικτα χώματα θα εισβάλει, λένε, μαζικά η βαρβαρότητα. Αυτή βέβαια
είναι μια αντίληψη της ζωής. Ακριβώς απέναντί της στέκεται ο γραφειοκράτης και
ο μεταμοντέρνος νεοφιλελεύθερος που υποστηρίζει πως στην εποχή της …
παγκοσμιοποίησης επιβάλλεται η μαζικοποίηση της παραγωγής, της κατανάλωσης, του
τουρισμού, το ροκάνισμα προαιώνιων αντιλήψεων για την σχέση φύσης και ανθρώπου
και η υπονόμευση των πατροπαράδοτων ηθικών στάσεων ζωής. Και τα λοιπά.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου