Ειρήσθω

Α ν ά ξ ι ο ι και όχι αντάξιοι (1)

| Εκτύπωση | 19/01/2013 | Με τον Λάζαρο Μαύρο

Δ Ε Ν ΕΙΜΑΣΤΕ αντάξιοι, αλλ’ ανάξιοι έναντι των αθανάτων της Ε.Ο.Κ.Α. που θυσίασαν τη ζωή τους στον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου, έλεγε χθες, οιμωγούσα την πάντων και πασών των ευσυνειδήτων αισχύνη, η πρώην Υπουργός Παιδείας Κλαίρη Αγγελίδου. Αγωνίστρια κι η ίδια απ’ τη νεότητά της, υπό το λάβαρο της Ε.Ο.Κ.Α. Μιλούσε στο Ράδιο Πρώτο για την 56η επέτειο της ηρωικής θυσίας ενός των κορυφαίων του ένοπλου αντιαποικιακού εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, πρωταγωνιστών της 1ης Απριλίου 1955, επικεφαλής των «μασκοφόρων» δολιοφθορέων που έπληξαν μ’ εκρηκτικά, εκείνη την άγια νύκτα της κυπριακής ιστορίας, τον από το 1953 ραδιοσταθμό των Εγγλέζων αποικιοκρατών ονόματι «Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία» (μετά την ανεξαρτησία: ΡΙΚ) και ασύλληπτου επικηρυγμένου αρχιαντάρτη στα λημέρια της Ε.Ο.Κ.Α., στα βουνά της Παναγιάς του Κύκκου, 25χρονου Μάρκου Δράκου. Έπεσε μαχόμενος Παρασκευή 18η Ιανουαρίου 1957 σ’ ενέδρα του αγγλικού στρατού στην Ευρύχου. Κι ήταν περήφανος ο πατέρας του, ο Κυριάκος Δράκος, που τα βόλια του εχθρού στο στήθος κι όχι στην πλάτη έπληξαν τον λεβέντη του. Κι οι Βρετανοί τον έθαψαν, 9ο στη σειρά, στα Φυλακισμένα Μνήματα των Δεκατριών Αθανάτων της Ε.Ο.Κ.Α.
Α Ν Τ Ι ΝΑ πετύχουμε τον προαιώνιο σκοπό του λαού μας, την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα, οδηγηθήκαμε στη Ζυρίχη κι από 'κει στην τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη από το 1974 κατοχή - διχοτόμηση της πατρίδας, ήταν στην ίδια εκπομπή χθες και το πικρό σχόλιο του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΑΚΕΛ Νίκου Κατσουρίδη, με αφορμή την επετειακή αναφορά στη θυσία του Μάρκου Δράκου.

Π Ο Ι Ε Σ ΛΟΙΠΟΝ είν’ οι κύριες αιτίες για την αποτυχία του Ελληνισμού στο πιο μακροχρόνιο πρόβλημά του, το Κυπριακό; Πού οφείλεται, άραγε, η εθνική αυτο-ματαίωση, ημών των Ελλήνων (Ελλαδιτών τε και Κυπρίων) στην Κύπρο; Γιατί εμείς αποτύχαμε και πέτυχαν οι Τούρκοι κι οι Εγγλέζοι; Η αναζήτηση των απαντήσεων δεν είναι για να επιγραφούν στο πλήθος των βιβλίων της ιστορίας. Αλλά για να φωτίσουν το τι δέον γενέσθαι τώρα. Για το σήμερα και το αύριο του ατυχήσαντος και διακυβευόμενου Ελληνισμού. Κι οφείλουμε, απέναντι στην αποτυχία μας, να θυμόμαστε και να μελετούμε εξονυχιστικά πώς και γιατί πετύχαμε -εμείς, ο Ελληνισμός- στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 που υπερδιπλασίασαν το ελεύθερο ελλα-δικό μας κράτος:
Τ Ο Τ Ε ΕΙΧΑΜΕ: (α) Εθνική Στρατηγική. Και (β) ικανό ηγέτη, γίγαντα της στρατηγικής, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Και (γ) δεν είχαμε εμφύλια πάθη. Τρεις λοιπόν αιτίες προτείνουμε για μελέτη. Δύο θετικές, προς αναζήτηση: Τη στρατηγική και τον ηγέτη. Και μια προς αποφυγή: Τα εμφύλια. Διδαχθέντα και τα τρία, απ’ άκρου εις άκρον και εις βάθος -για όσους δύνανται να διδάσκονται- από τον αειθαλή και πάντα φρεσκότατο Δάσκαλο της Οικουμένης, τον Θουκυδίδη μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ
Δεν είναι κρίμα κι άδικο, οι καλοί μας ψηφοφόροι, να στερήσουν επί πέντε χρόνια από εκείνα τα ωραιότατα εγγονάκια -τον Άντη, τη Νίκολα, τον Γιώργο και τον μικρούλη τον Νικολάκη- τη θαλπωρή και τη στοργική παρουσία του αγαπημένου τους παππουλή, του κυρ-Νίκαρχου, εκτοπίζοντάς τον στον λόφο των Αγίων Ομολογητών και φορτώνοντάς του τα φοβερά προβλήματα ενός λαού που ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης είπε χθες ότι είναι ένας λαός που χρειάζεται ψυχίατρο και πρότεινε, γι’ αυτό, τον σπεύσαντα υπέρ του ψυχίατρο, τον Γιάγκο τον Μικελλίδη;