Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Η ιστορία Ασίλ Ναδίρ



Η ιστορία Ασίλ Ναδίρ ‘ εν συντομία’ για όσους δεν γνωρίζουν ειδικά τους νεότερους.  Φ.Α.




Από το ζενίθ στον... Ναδίρ
Σημερινή  27/08/2012 | ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

<![if !vml]><![endif]>
Ο ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΣ Ασίλ Ιρφάν Ναδίρ γεννήθηκε στη Λεύκα την 1η Μαΐου 1941 και αποδήμησε οικογενειακώς στην Αγγλία μετά την Ανεξαρτησία.
Ο Τ/κ αρχισφετεριστής και πώς κατέληξε στη φυλακή ως κλέφτης
Οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες είχαν ως βάση την εκμετάλλευση των ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα. Την περασμένη εβδομάδα καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση για κλοπή χρημάτων από την «Πόλυ Πεκ»
Στις 23 Αυγούστου 2012, ο Ασίλ Ναδίρ καταδικάστηκε από το βρετανικό Κακουργιοδικείο του Λονδίνου σε δέκα χρόνια φυλάκιση. Βρέθηκε ένοχος σε δέκα κατηγορίες κλοπής 29 εκ. στερλινών από την εταιρεία «Πόλυ Πεκ», 61 εκατομμυρίων με τα σημερινά δεδομένα (αν και το ποσό αυτό είναι το ελάχιστο, καθώς η έκταση της κλοπής πλησίαζε τα £150 εκ. και όταν κατέρρευσε η «Πόλυ Πεκ» τον Οκτώβριο του 1990, άφησε χρέη £550 εκ.).
Ο δικαστής Mr Justice Holroyde, εκδίδοντας την απόφασή του, είπε ότι ο Ναδίρ θα μπορεί να αφεθεί ελεύθερος με περιορισμούς μετά τα πέντε χρόνια. Το κύριο αποτέλεσμα για μας, όμως, είναι ότι ο Ασίλ Ναδίρ καταδικάστηκε τελικά από βρετανικό δικαστήριο ως κλέφτης.
Και αυτό οφείλεται στις προσπάθειες του Serious Fraud Office της Αγγλίας, το οποίο παρόλες τις δυσκολίες και αντιξοότητες και πολιτικές προφανώς επεμβάσεις υπέρ του Ναδίρ, κατόρθωσε μετά από δύο δεκαετίες να τον παρουσιάσει ενώπιον της Δικαιοσύνης και να καταδικαστεί ως κλέφτης, όπως του αξίζει.

Ποιος είναι
Ο Τ/κ Ασίλ Ιρφάν Ναδίρ γεννήθηκε στη Λεύκα την 1η Μαΐου 1941 και αποδήμησε οικογενειακώς στην Αγγλία μετά την Ανεξαρτησία. Ξεκίνησε με τις επιχειρήσεις φορεμάτων και το 1964 ίδρυσε την εταιρία Wearall Plc. Το 1973 την μετέτρεψε σε δημόσια και μπήκε στο Βρετανικό Χρηματιστήριο. Το 1980 εξασφάλισε πλειοψηφία μετοχών σε μια μικρή εταιρεία ονόματι «Polly Peck», για να την xρησιμοποιήσει για συναλλαγές με τα κατεχόμενα, και ταυτόχρονα ξεκίνησε και την Uni-Pac Plc στα κατεχόμενα, που κατασκεύαζε χαρτοκιβώτια για «εξαγωγή» των κλεμμένων μας εσπεριδοειδών στην Τουρκία.
Το 1989 η «Πόλυ Πεκ» αγόρασε την εταιρεία φρέσκων φρούτων Ντε Μόντε και το 51% των μετοχών της ιαπωνικής Sansui Electric. Σε χρόνο ρεκόρ η Π.Π. έδειξε υπέρογκα κέρδη και έφθασε στην κορυφή του Βρετανικού Χρηματιστηρίου, με αποτέλεσμα και κάποιοι Ελληνοκύπριοι να τρέχουν να αγοράζουν μετοχές της. Το 1986 αγόρασε το 76% των μετοχών της αμερικανικής Santana Inc., και μεγάλο μερίδιο στην Intercity Plc και άρχισε επενδύσεις (βιομηχανία ενδυμάτων) προς τη Μέση Ανατολή...
Ο βίος και η πολιτεία του
Παράλληλα, άρχισε να χρηματοδοτεί αδρά το Συντηρητικό Κόμμα της Βρετανίας και ανέπτυξε στενές σχέσεις με υψηλά ιστάμενους στη βρετανική πολιτική ζωή. Αν και το ποσό χρηματοδότησης που αναφέρθηκε ήταν £440.000, εντούτοις γράφτηκε ότι αυτό ξεπερνούσε το εκατομμύριο... Στις 28 Σεπτεμβρίου 1991, η εφημερίδα «Guardian» δημοσίευσε πρωτοσέλιδα επιστολή της κας Μάργκαρετ Θάτσερ προς τον Ναδίρ, ημ/νίας 14 Ιουλίου 1987, με την οποίαν του εξέφρασε πόσο ευγνώμονες του ήταν για τη βοήθειά του, δίχως την οποία δεν θα εξασφάλιζαν την 3η θητεία.
Όμως, από το 1990 άρχισαν οι έρευνες για τις δραστηριότητες του Ναδίρ στα κατεχόμενα και τη διοχέτευση εκεί εκατομμυρίων λιρών από την Π.Π.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1990, το Τμήμα Σοβαρών Παραπτωμάτων (Serious Fraud Office) έκανε έφοδο στην εταιρεία του Ναδίρ, South Audley Management, η οποία ήταν η διαχειρίστρια εταιρεία των προσωπικών και οικογενειακών εταιρειών του, και του προσήχθησαν τελικά 66 κατηγορίες για κλοπή. Δεν παρουσιάστηκε στη δίκη το 1993. Δραπέτευσε τον Μάιο 1993 και βρέθηκε στα κατεχόμενα.
Η βοηθός του στην εταιρεία South Audley Management, Elizabeth Forsyth, βρισκόταν στα κατεχόμενα όταν έγινε η έφοδος και έμεινε εκεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1994, όταν αποφάσισε και επέστρεψε για να «ξεκαθαρίσει» το όνομά της. Κατηγορήθηκε για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος αξίας £400.000, κλεμμένα από την «Πόλυ Πέκ», καταδικάστηκε για πέντε χρόνια φυλάκιση, αλλά 10 μήνες αργότερα στην έφεσή της, αποσύρθηκαν όλες οι κατηγορίες εναντίον της και αργότερα πήρε και από πάνω κάπου £100.000 αποζημίωση.
Ο δε πιλότος που βοήθησε τον Ναδίρ να διαφύγει με μικρό ιδιωτικό αεροπλάνο, Peter Dimond, ο οποίος επίσης κατέληξε στα κατεχόμενα για λίγα χρόνια μέχρι να επιστρέψει και αυτός να «ξεκαθαρίσει το όνομά του», καταδικάστηκε τον Αύγουστο του 1998 σε δύο χρόνια φυλάκιση, αλλά αφέθη ελεύθερος από το Εφετείο τον Ιανουάριο του 1999... Στη δίκη του πιλότου παρευρέθη και ο παραιτηθείς, τότε, με το σκάνδαλο Ναδίρ-«Πόλυ Πεκ», Υπουργός Βορείου Ιρλανδίας, Michael Mates, ο οποίος, όπως λέχθηκε το 1993, είχε πληρωθεί από τον Ναδίρ για να υποβάλει ερωτήσεις στη Βουλή των Κοινοτήτων, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί σε παραίτηση. Το 2010 αποφάσισε και ο Ναδίρ να επιστρέψει να «ξεκαθαρίσει» και αυτός τ' ονομά του.

Αρχαιοκαπηλία
ΣΤΙΣ 28 Σεπτεμβρίου 1990, Βρετανός, με πολύχρονη υπηρεσία στις εταιρείες του Ναδίρ (όπως έγραψε), έστειλε μυστική ενημερωτική επιστολή προς τη Σκότλαντ Γιάρντ με αντίγραφο στο Αρχηγείο της Κυπριακής Αστυνομίας, καταγγέλλοντας διάφορες δραστηριότητες του Ναδίρ, οι οποίες συμπεριελάμβαναν και αρχαιοκαπηλία, δηλώνοντας ότι ήθελε να παραμείνει ανώνυμος, φοβούμενος για τη ζωή του. Έγραψε ο εν λόγω πληροφοριοδότης (σχετικό δημοσίευμα στη «Σημερινή», Σεπτέμβριος 1990):
«Την Τετάρτη, 22 Μαΐου 1985, ο Ναδίρ μέσω στενού του συνεργάτη (γνωστού μόνο με τον κ. Dee ή “D”) πώλησε ιδιωτικά στη Γενεύη βυζαντινούς θησαυρούς, παλαιές εκκλησιαστικές εικόνες και μωσαϊκά από τη βόρεια Κύπρο. Ο Ναδίρ μέσω του κ. Ντι πήρε δύο πληρωμές, μία σε μετρητά αμερικανικών δολαρίων 875.000 και μια τραπεζική επιταγή για 1.45 εκ. γερμανικά μάρκα - η τελευταία κατατέθηκε σε λογαριασμό σε τουρκική τράπεζα, δικαιούχος της οποίας ήταν μια ιθύνουσα εταιρεία του Ναδίρ - πιθανόν η South Audley Management και τα μετρητά στην Ελβετική Τράπεζα Πίστεως της Ζυρίχης (Credit Suisse Bank), σε μυστικό αριθμό, ο οποίος απλώς αναφερόταν σαν “Λογαριασμός RF”.
»Την 20ή Δεκεμβρίου 1985… ο τότε στενός οικονομικός διαχειριστής του Ναδίρ αποκάλυψε σε δύο στενούς βοηθούς του ότι ο λεγόμενος λογαριασμός “RF” ανήκε σε κάποιον Ραούφ Ντενκτάς και ότι το τρεχούμενο υπόλοιπο του λογαριασμού ήταν πάνω από 11 εκ. δολάρια. Η πληροφορία διέρρευσε σε άλλους υπαλλήλους… έξαλλος ο Ναδίρ απέλυσε μερικούς υπαλλήλους…».
1983: «Από εμπόριο όπλων τα εκατομμύρια Ναδίρ»
ΗΤΑΝ ΑΠΛΩΣ Η «ΑΣΠΙΔΑ» ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΛΕΜΟΝΙΑ
ΚΑΠΟΙΟΙ υψηλά ιστάμενοι στο Λονδίνο γνώριζαν αρκετά καλά τι σήμαινε το «φαινόμενο Ναδίρ-Πόλυ Πέκ». Γνώριζαν πως τα υπέρογκα κέρδη που ξαφνικά παρουσίαζε η «Πόλυ Πεκ» δεν ερχόντουσαν μόνο από τα πορτοκάλια και τα λεμόνια μας από την κατεχόμενη Κύπρο, αλλά αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως ασπίδα, αφενός για την αιμοδότηση του ψευδοκράτους και, αφετέρου, για άλλα συμφέροντα.
Μήπως είναι τυχαίο που όλη αυτή η ξαφνική αυτοκρατορία προέκυψε ταυτόχρονα με τον πόλεμο μεταξύ Ιράν και Ιράκ; Και, παραδόξως, με τη λήξη του πολέμου το 1989 άρχισε να έρχεται και η κρίση; Τον Μάιο του 1993 ξεκίνησε στο βρετανικό Κοινοβούλιο μια έρευνα από επιτροπή με πρόεδρο τον δικαστή Scott, και η οποία απαρτιζόταν από βουλευτές όλων των κομμάτων, για την εμπορία όπλων προς το Ιράν και το Ιράκ. Το όνομα του Ναδίρ εμφανιζόταν επανειλημμένα σ' εκείνη την έρευνα. Ο Ναδίρ παρουσιαζόταν στα έγγραφα όχι μόνον ως μεσάζων στην εμπορία όπλων, αλλά και ως αγοραστής. Έγραψε στις 4.6.1993 ο «Παροικιακός Τύπος» Λονδίνου, με τίτλο «Από εμπόριο όπλων τα εκατομμύρια Ναδίρ»:
«…Την άνοιξη του 1983, ο Ναδίρ υπέγραψε συμφωνία με την εταιρεία Racal Plc για την ανέγερση εργοστασίου ηλεκτρονικών αμυντικών συστημάτων στην Τουρκία. Τον ίδιο χρόνο, ο Ναδίρ υπέγραψε παρόμοια συμφωνία με την εταιρεία Thorn EMI - μια εταιρεία που κατασκευάζει αμυντικούς εξοπλισμούς - δήθεν για κατασκευή τηλεοράσεων. Στην έρευνα Σκοτ έχει ήδη κατατεθεί σχετική μαρτυρία ότι το πολεμικό σύστημα επικοινωνίας του Σαντάμ Χουσεΐν προμήθευσε η Thorn EMI… Τα πρώτα εκατομμύρια προήλθαν φυσικά από την εκμετάλλευση των περιουσιών, που οι Έλληνες πρόσφυγες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν...».
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια, δημοσιογράφος
28/08/2012 | ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ο θάνατος του Οζάλ σφράγισε την απόφασή του να φύγει από τη Βρετανία
Η… πτώση του Ασίλ Ναδίρ ξεκίνησε στην πραγματικότητα με τα πρώτα δημοσιεύματα των Κυριακάτικων «Τάιμς» του Λονδίνου
Στην Τουρκία ο Ασίλ Ναδίρ διοχέτευσε μεγάλα ποσά στο Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας του Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος υπήρξε και το μεγάλο του στήριγμα, μέσω των σχέσεών του με τη Βρετανίδα πρωθυπουργό. Το Υπ. Άμυνας της Βρετανίας παρακολουθούσε τον Ναδίρ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και την ανάμειξή του σε «λαθρεμπόριο», και ειδοποίησε τη Θάτσερ γύρω στο 1986 να μη δεχθεί εισφορές του. Εκείνη τους αγνόησε... («Π. Τύπος 4.6.1993).
Τα πορτοκάλια μας, που έκαναν «μπαμ»…
Η Αμμόχωστος είχε ουσιαστικά μετατραπεί σε άντρο διεθνούς εμπορίου όπλων, σύμφωνα με όσα είχαν γραφτεί, λεχθεί και δει το φως της δημοσιότητας τους μήνες εκείνους της πτώσης της «Πόλι Πεκ» και της διαφυγής Ναδίρ... Και τα πορτοκάλια μας, όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο δημοσιογράφος της ομάδας Insight Kevin Cahill, ήσαν «μικροί μεταλλικοί ανανάδες». Το είδος εκείνο που… κάνει «μπαμ»! Χειροβομβίδες!
Όταν ένας ελεγκτής το 1993 επισκέφθηκε την εταιρεία Uni-Pac στην κατεχόμενη Αμμόχωστο (αν και δεν του επετράπη να μπει μέσα και να ελέγξει) το τι είδε, ήταν αρκετό για να μπορέσει να δηλώσει: «Δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου αποθήκη γεμάτη από τενεκεδένια κουτιά με φρούτα που φρουρείται με τόσους ένοπλους φρουρούς». Την 1η Αυγούστου 1993 η «Κυριακάτικη Μέιλ» έγραψε ότι ο Αμερικανός Νέλσον Λέτσκι είχε προτείνει στον Ναδίρ την «προεδρία» στα κατεχόμενα...
Οι έρευνες
Για τις έρευνες, όμως, σχετικά με τις δραστηριότητες Ναδίρ που είχαν ξεκινήσει πριν από την κατάρρευση της Πόλι Πεκ, έγραψε σε άρθρο του στο περιοδικό «Business Age», ο τολμηρός δημοσιογράφος Kevin Cahill τον Ιούνιο του 1993 με τίτλο « Η Σκότλαντ Γιάρτ και ο Ναδίρ»:
»Πίσω στον Οκτώβριο του 1991 (βλ. 'Business Age' 15/10/1991) δημοσιεύσαμε ένα ειδησεογραφικό και είπαμε ότι στην κατάλληλη στιγμή ο Ασίλ Ναδίρ θα εγκαταλείψει τη χώρα και θα επιστρέψει στην πατρίδα του Τουρκία. Για τον φόβο αυτό, γράψαμε ότι η Σκότλαντ Γιάρτ είχε βάλει τον Ναδίρ κάτω από 24ωρη παρακολούθηση.
»Η είδηση μάς τόνιζε συγκεκριμένα ότι η Σκότλαντ Γιάρτ ανέμενε τον Ναδίρ να εγκαταλείψει τη χώρα. Η πηγή μας ήταν από πολύ ψηλά. Τον καιρό εκείνο, και ειδικά μέχρι την αποχώρηση του Ναδίρ, ήμασταν το μόνο έντυπο που γράψαμε για την πιθανότητα αυτή και ότι βρισκόταν υπό παρακολούθηση. Η αντίδραση του Ναδίρ ήταν άγρια. Οι νομικοί του σύμβουλοι μάς είπαν ξεκάθαρα ότι η είδησή μας ήταν δυσφημιστική.
»Ο Ναδίρ το εννοούσε. Αναγκαστήκαμε να απολογηθούμε και να πούμε ότι η είδησή μας δεν ήταν αληθής. Όπως γίνεται με πολλές υποθέσεις απολογιών, γνωρίζαμε ότι το αντίθετο ήταν η αλήθεια. Στην περίπτωση αυτή, όπως και σε τόσα άλλα τέτοια παραδείγματα, το έγκλημα πέρασε απαρατήρητο, γιατί οι εφημερίδες και τα περιοδικά βρίσκονταν αντιμέτωπα με τους δυσμενείς νόμους περί λιβέλου στη Βρετανία.
»Όπως και να ’χει, η Σκότλαντ Γιάρτ απέσυρε την παρακολούθηση. Αυτό βοήθησε τον Ναδίρ να φύγει.
»Ο Υπουργός Εσωτερικών τώρα πρέπει να εξηγήσει γιατί απεσύρθη η παρακολούθηση... Αλλά, μήπως η κυβέρνηση τής Αυτού Μεγαλειότητος στην πραγματικότητα ήθελε τον Ναδίρ να δραπετεύσει; Ο τερματισμός της παρακολούθησης από τη Σκότλαντ Γιάρτ ήλθε με διαταγές από τα πιο ψηλά στρώματα; Μάλλον».
Το σημείωμα του δημοσιογράφου
Σε σημείωμά του δε, ο δημοσιογράφος Κέβιν Κάχιλ έγραψε στην ίδια έκδοση του περιοδικού: «Ενημερωνόμαστε επίσης ότι η Κυπριακή Βουλή διεξάγει τη δική της έρευνα για όπλα προς το Ιράκ, όπως γίνεται με την έρευνα Σκοτ στο Λονδίνο. Όπως φαίνεται, η κυπριακή έρευνα περιλαμβάνει αριθμό Βρετανών υπουργών που ακόμα δεν ακούστηκαν... Στις 27 Φεβρουαρίου 1983 η κυπριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα έπαιρνε δικαστικά μέτρα εναντίον της «Πόλι Πεκ» και του Ναδίρ, για την παράνομη κατοχή και χρήση κλεμμένων περιουσιών… Η απειλή είχε βάση…
Ο αξιωματούχος που εξέδωσε την ανακοίνωση το 1983 ήταν ο Σωτήρης Γιωργαλλής (ο τότε υπεύθυνος Τύπου της Υπάτης Αρμοστείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Λονδίνο). Μας είπε την περασμένη εβδομάδα ότι δεν έγινε τίποτα. Δεν γνώριζε γιατί. Όμως πηγή σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο μάς είπε περισσότερα. «Η απειλή για δράση σταμάτησε μετά την απευθείας επέμβαση της Πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ. Η Μάργκαρετ Θάτσερ είπε ότι θα δυσκόλευε τις κινήσεις για μια διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος».
«Το γιατί η Μάργκαρετ Θάτσερ ήθελε να μεσολαβήσει εκ μέρους του Ναδίρ το 1983 δεν είναι γνωστό. Ποιος της ζήτησε να το κάνει;…». Και σε άλλο σημείο τονίζει ότι ήταν ο ξαφνικός θάνατος από καρδιακή προσβολή του Τούρκου Πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ στις 17 Απριλίου 1993, που σφράγισε τελικά την απόφαση του Ναδίρ να φύγει από τη Βρετανία. Ο προστάτης του είχε φύγει. Ο Ναδίρ ήταν σίγουρος ότι ο Οζάλ αν ζούσε, θα κατάφερνε να αποσύρει τις κατηγορίες εναντίον του.
Η διαταγή της Θάτσερ
Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ του Ναδίρ ξεκίνησε στην πραγματικότητα, με τα πρώτα δημοσιεύματα των Κυριακάτικων «Τάιμς» του Λονδίνου («Sunday Times»), οι οποίοι, αφού αρχικά έκαναν κάποια λάθη στα ειδησεογραφικά τους (είχαν τις πληροφορίες πριν από μήνες), προχώρησαν και ξεσκέπαζαν τις επιχειρήσεις υποστήριξης των τιμών των μετοχών και κερδών της «Πόλι Πεκ» προς το τέλος του πολέμου μεταξύ Ιράκ και Ιράν. «Το ότι ο Ναδίρ δεν προέβλεψε καθόλου την πιθανότητα τερματισμού του πολέμου εκείνου και τις επιπτώσεις είναι αξιοθαύμαστο για έναν επιχειρηματία του μεγέθους του…», σημείωσε με «εκδίκηση» ο Κέβιν Κάχιλ στο αποκαλυπτικότατο ειδησεογραφικό του τον Ιούνιο του 1993.
Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω και τούτο. Τον καιρό εκείνο έκανα σχεδόν καθημερινές ανταποκρίσεις στο «Ράδιο Πρώτο» για την υπόθεση Ναδίρ-Πόλι Πεκ και στη «Σημερινή». Σε μια συγκέντρωση στο Λονδίνο, θυμάμαι κάτι που έμεινε στο μυαλό μου για καλά. Ο τότε Ύπατος Αρμοστής της Κύπρου στο Λονδίνο Τάσος Παναγίδης, σε συνομιλία μας, μου ζήτησε να «χαμηλώσω τους τόνους» στις ανταποκρίσεις μου για το θέμα αυτό. Κάτι που δεν μπορούσα να κατανοήσω, όταν οι βρετανικές εφημερίδες βοούσαν κυριολεκτικά, εμείς να μην μπορούμε να μεταδίδουμε τα γεγονότα, σε μια εποχή, μάλιστα, που χωρίς διαδίκτυο κανείς στην Κύπρο δεν θα είχε ιδέα τι γινόταν. Αργότερα, όταν διάβασα το ειδησεογραφικό του Κέβιλ Κάχιλ, κατάλαβα ότι μάλλον θα ήταν «πακέτο» η προτροπή Τ. Παναγίδη, με τη «διαταγή» Μ. Θάτσερ να μην κινήσει η κυπριακή κυβέρνηση αγωγή εναντίον του Ναδίρ.
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια, δημοσιογράφος

Τουρκική κλεψιά και ανεντιμότητα το Κυπριακό
http://www.sigmalive.com/files/filefield/6/6/1/Simerini29082012.pdf   σελίδα 23 «Απόψεις» 29.8.2012
29/08/2012 | ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ
Η Κυπριακή Δημοκρατία δυστυχώς απέτυχε να προχωρήσει η ίδια με αγωγές εναντίον του κλεπταποδόχου Ναδίρ, από τη δεκαετία του 1980, για τα εγκλήματά του σε βάρος των δικών μας περιουσιών
Η καταδικαστική απόφαση του Κακουργιοδικείου του Λονδίνου εναντίον του κλεπταποδόχου Ασίλ Ναδίρ έχει οπωσδήποτε ευρύτερες διαστάσεις για μας τους Ελληνοκύπριους. Είναι μια απόφαση την οποία θα πρέπει η δική μας πλευρά να εκμεταλλευθεί όσο μπορεί για διεκδίκηση των δικαίων μας και να μη χαραμιστεί και αυτή όπως τόσες άλλες προηγουμένως. Η πρόσφατη εκείνη του Εφετείου του Λονδίνου υπέρ του Αποστολίδη εναντίον των Όραμς.
Ο Ναδίρ βρέθηκε ένοχος για κλοπή σύμφωνα με τον σχετικό Αγγλικό Νόμο του 1968 (section 1 of the Theft Act 1968) που συνεπάγεται ότι ενήργησε ανέντιμα. Δύο κύρια συστατικά -κλεψιά και ανεντιμότητα- είναι ακριβώς εκείνα που βρίσκονται στην καρδιά της τουρκικής κατοχής της πατρίδας μας και δη του κυπριακού ζητήματος.
Η σύζυγος του Ναδίρ δήλωσε ότι ο σύζυγός της θα κάνει έφεση, όμως δεν ξεκαθάρισε αν θα κάνει έφεση εναντίον της καταδίκης ή της ποινής. Αυτό βέβαια το δικαιούται, το αν θα κερδίσει είναι άλλο θέμα. Γι΄ αυτό μας επισημάνθηκε από δικηγόρο στο Λονδίνο που παρακολουθεί το θέμα από κοντά, ότι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος ήταν η μακροσκελής, γραπτή και πολύ προσεγμένη απόφαση του δικαστή Holroyde η οποία, αντίθετα με την πρόωρη επίκριση της υπ. Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, μπορεί να εκληφθεί και ως σκόπιμη ούτως ώστε να αποκλείσει τυχόν ανατροπή της σε περίπτωση έφεσης.
Άξιον να σημειωθεί επίσης ότι για την εκδίκαση της υπόθεσης στο Κακουργιοδικείο διορίσθηκε ο δικαστής Holroyde, του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας, μια αναγνωρισμένη, εξέχουσα επαγγελματική προσωπικότητα στους νομικούς κύκλους του Λονδίνου. Παράλληλα το SFO (Serious Fraud Office), στο οποίο και οφείλουμε την όλη προσπάθεια να καταδικαστεί ο Ναδίρ, περιορίστηκε στις 13 κατηγορίες από τις 66 (αρχικά ήσαν 71), μάλλον σκόπιμα, με αποφασιστικό στόχο την εξασφάλιση σίγουρου αποτελέσματος.
Επομένως τώρα προκύπτει και το εξής. Υπό κανονικές συνθήκες τα κλεμμένα λεφτά που μετέφερε ο Ναδίρ στα κατεχόμενα (ή όσοι δέχθηκαν τέτοια λεφτά), τα οποία συνιστούν προϊόν κλοπής, άρα εγκλήματος, σύμφωνα με τον σχετικό νόμο του 2002 (Αγγλίας), πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι, ως έχοντες στην κατοχή τους τέτοια λεφτά ή τα διαχειρίζονται, να τα επιστρέψουν. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να κάνει το κατοχικό καθεστώς...
Η Κυπριακή Δημοκρατία δυστυχώς απέτυχε να προχωρήσει η ίδια με αγωγές εναντίον του κλεπταποδόχου Ναδίρ από τη δεκαετία του 1980 όταν και είχε υπόψη της μια τέτοια διαδικασία, για τα εγκλήματά του εις βάρος των δικών μας περιουσιών. Ενέδωσε στις βρετανικές υποδείξεις... Σήμερα αυτός καταδικάστηκε ως κλέφτης και ανέντιμος από την Αγγλική Δικαιοσύνη, η οποία ευτυχώς παραμένει ελεύθερη και τη χαρακτηρίζει η ακεραιότητα, η επαγγελματικότητα και η ανεξαρτησία από την κυβέρνηση. Τρανταχτό παράδειγμα η απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Αποστολίδη εναντίον των Όραμς όταν ο δικαστής -ενοχλημένος από τη γραπτή προσπάθεια (μέσω Βαρόνης Κίνοκ, υφυπουργού Ευρώπης τότε), κατόπιν τουρκικών απαιτήσεων προς το Φόρεϊν Όφις, να προσανατολιστεί προς μιαν απόφαση καθαρά πολιτική και σύμφωνα με τις υποδείξεις του Φ.Ο. υπέρ των Τούρκων- απέρριψε και εξέθεσε την κυβερνητική προσπάθεια στην απόφασή του.
Ολόκληρο το κυπριακό πρόβλημα, δηλαδή η τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή, είναι ένα πρόβλημα τουρκικής κλεψιάς και ανεντιμότητας. Και είναι πάνω σ΄ αυτήν τη βάση που πρέπει η δική μας πλευρά να αναζητήσει λύση του Κυπριακού και απελευθέρωση των κατεχόμενων εδαφών μας, εγκαταλείποντας επιτέλους όλες τις τουρκο-βρετανικές διζωνικές λύσεις. Και όχι να επιδιώκει σαν φερέφωνο των τουρκικών αξιώσεων τουρκοποίηση των κατεχομένων και υποδούλωση των ελεύθερων περιοχών της πατρίδας μας. Σήμερα, χάρη στις επίμονες προσπάθειες του βρετανικού SFO, η ελληνοκυπριακή πλευρά κέρδισε ακόμα μία δικαστική νίκη δίχως να κάνει η ίδια απολύτως τίποτα.
Να ελπίζουμε, άραγε, ότι θα βρεθεί ένας έστω άξιος ηγέτης, έστω και τώρα, να απαιτήσει αποφασιστικά την απελευθέρωση των κατεχόμενών μας εδαφών, χρησιμοποιώντας όλες αυτές τις δικαστικές αποφάσεις υπέρ μας, διαγράφοντας όλα όσα μεσολάβησαν μέχρι τώρα, υψώνοντας τίμια, και ανεξάρτητα από ξένες υποδείξεις, τη φωνή του για το εθνικό συμφέρον του τόπου;
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Λονδίνο

Από άρθρο των Κυριακάτικων Τάιμς Λονδίνου

Έκτιζε τα κέρδη της σε ψεύδη
27/08/2012 |  Σημερινή
Ο Ασίλ Ναδίρ παρουσιάζε στο Λονδίνο αναληθή στοιχεία για την «Πόλι Πεκ»
Οι διαπιστώσεις του Βρετανού δημοσιογράφου Μάικλ Τζίλαρτ, ο οποίος το 1983 επισκέφθηκε τα κατεχόμενα με στόχο να διαπιστώσει τις εκεί δραστηριότητες της «Πόλι Πεκ»
Σε νέες αποκαλύψεις για τις παράνομες επιχειρηματικές δραστηριότητες του Ασίλ Ναδίρ στη Βρετανία, αλλά και στο ψευδοκράτος, όταν ήταν πρόεδρος της «Πόλι Πεκ», αναφέρθηκε χθες σε ολοσέλιδο ρεπορτάζ της η εφημερίδα «Sunday Times».
Συγκεκριμένα, η εφημερίδα αναφέρθηκε λεπτομερώς στις προσπάθειες του δημοσιογράφου Μάικλ Τζίλαρτ, ο οποίος, όπως αναφέρει, εξέφραζε σκεπτικισμό ότι ο Ναδίρ ήταν πρότυπο επιχειρηματικού δυναμισμού και εμπορικού θριάμβου, όπως ήθελε να παρουσιάζει τον εαυτό του. Το 1983 ο Τζίλαρτ επισκέφθηκε τα κατεχόμενα, με στόχο να διαπιστώσει τις δραστηριότητες της «Πόλι Πεκ» εκεί, οι οποίες, σύμφωνα με στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών στο Λονδίνο, ήταν πολύ κερδοφόρες.
Ο Τζίλαρτ διαπίστωσε τα ακόλουθα:
*Πρώτον, οι δραστηριότητες της «Πόλι Πεκ» συνιστούσαν μόνο το 18% των εξαγωγών εσπεριδοειδών από τα κατεχόμενα. Ωστόσο, η «Πόλι Πεκ» ισχυριζόταν ότι το εισόδημα από την εξαγωγή εσπεριδοειδών ήταν σχεδόν διπλάσιο από τα κέρδη των δύο κυριοτέρων ανταγωνιστικών της εταιρειών, που το μερίδιό τους στην αγορά ήταν 78%.
*Δεύτερον, πληροφορίες που δίνονταν σε επενδυτές στο Σίτι του Λονδίνου, ότι βρισκόταν σε εξέλιξη μεγάλη επέκταση της επιχείρησης συσκευασίας εσπεριδοειδών, η έναρξη λειτουργίας εργοστασίου εμφιάλωσης χυμών φρούτων και ότι η εταιρεία ήταν μεγάλος εξαγωγέας πατατών και μήλων, ήταν αναληθείς.
Τρίτον, ότι αναληθείς επίσης ήταν ισχυρισμοί ότι η εταιρεία πραγματοποιούσε κέρδη από την κατασκευή κιβωτίων συσκευασίας φρούτων. Αυτό ήταν αδύνατο, αφού υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός από εταιρείες του εξωτερικού.
Τέλος, η πιο εκπληκτική διαπίστωση του Βρετανού δημοσιογράφου ήταν ότι οι δραστηριότητες της «Πόλι Πεκ» στα κατεχόμενα, οι οποίες προφανώς απέφεραν τα μεγαλύτερα κέρδη στις εταιρείες του, τύγχαναν λογιστικού ελέγχου από τριμελή ομάδα λογιστών στα κατεχόμενα, παρά από τον οίκο λογιστών Stoy Hayward στο Λονδίνο.
Στη Τουρκία ισχυριζόταν ότι οι εταιρείες του επένδυαν σε επιχείρηση εμφιαλωμένου νερού για εξαγωγές στη Μέση Ανατολή. Το υποτιθέμενο εργοστάσιο, όμως, ήταν μια εγκαταλελειμμένη περιοχή.
Τον συνέλαβαν στα κατεχόμενα
Η έρευνα του Τζίλαρτ, καταλήγει το δημοσίευμα, δεν ήταν εύκολη. Οι κατοχικές αρχές ειδοποιήθηκαν ότι αναζητούσε πληροφορίες για το Ναδίρ και τις παράνομες δραστηριότητές του. Συνελήφθη και υποβλήθηκε σε σωματική έρευνα πριν αναχωρήσει από το ψευδοκράτος. Κατάφερε, όμως, να φύγει με πολλά φιλμ κρυμμένα στα παπούτσια του. Μετά τη γνωστοποίηση των πληροφοριών του, οι μετοχές της «Πόλι Πεκ» στο χρηματιστήριο παρουσίασαν πτώση για ένα χρονικό διάστημα. Η «Πόλι Πεκ», όμως, έκλεισε το θέμα με αγωγή λιβέλου, την οποία απέσυρε το 1986, όταν το δικαστήριο απεφάνθη ότι η εταιρεία έπρεπε ν’ ανοίξει τα βιβλία της για να συνεχίσει η ακρόαση της αγωγής.
Θα εξόντωναν τον δημοσιογράφο
Ο ΒΡΕΤΑΝΟΣ δημοσιογράφος ήταν επίσης θύμα δυσφήμησης. Μεταξύ των αστήρικτων ισχυρισμών ήταν ότι οι πληροφορίες του ήταν ελληνοκυπριακή συνωμοσία για την αποσταθεροποίηση της «Πόλι Πεκ», ότι χρηματοδοτείτο από τους Ελληνοκυπρίους, ήταν ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας στις ελεύθερες περιοχές και ότι ήταν παντρεμένος με Ελληνοκύπρια. Σύμφωνα με έγκυρη πηγή, ο Ναδίρ ήταν παρών σε συνάντηση στο Λονδίνο, στην οποία συζητήθηκε το ενδεχόμενο εξόντωσης του Τζίλαρτ και στη συνέχεια ο θάνατός του να παρουσιαστεί ως τροχαίο ατύχημα, αφού πολλοί δρόμοι στα κατεχόμενα και στην Τουρκία είναι επικίνδυνοι για οδήγηση. Η ιδέα, όμως, δεν υλοποιήθηκε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου