Ειρήσθω
Τ Ο ΠΙΟ επικίνδυνο για τον κυπριακό λαό δεν είναι που η Τουρκία αυξάνει και κλιμακώνει τις πολεμικές της απειλές. Αλλά το ότι, απέναντι σε αυτόν τον υπαρκτόν κίνδυνο, η Κύπρος έχει έναν αποδεδειγμένης ανεπάρκειας, ανικανότητας κι αναξιότητας, αυτο-αποδομηθέντα, αυτο-ακυρωθέντα κι αυτο-μειωθέντα, Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με μιαν, ομοίων «προσόντων», κυβέρνηση μειοψηφίας.
Τους οποίους ουδείς εμπιστεύεται, παραμόνο οι αυλοκόλακές τους, η καμαρίλα του προεδρικού ανακτόρου, η προσωπολατρική ηγεσία τού εν μειοψηφία κυβερνώντος κόμματος του κ. Χριστόφια κι όσοι απέμειναν από το 24,86% του εκλογικού σώματος που είχαν ψηφίσει, πενήντα μέρες πριν από την ολέθρια 11η Ιουλίου, στις 22.5.11, το κόμμα του.
Π Ο Λ Λ Α Π Λ Α Σ Ι Α Σ Τ Η Σ επικινδυνότητας και εκμηδενιστής οποιασδήποτε χειροπιαστής ελπίδας ανάκαμψης, αποτελεί, ως σύνολο, και η εξίσου αποδεδειγμένης ανεπάρκειας ηγεσία των μη κυβερνώντων κομμάτων της πλειοψηφίας: Ανίκανη και ανάξια να υπερβεί, κοινή συναινέσει, τον εγωισμό ενός εκάστου ηγέτη των κομμάτων που (φευ, δεν) την συναποτελούν, ούτε καν δοκίμασε ακόμα να συνεννοηθεί, να αναδείξει από κοινού και να προτείνει στον λαό, έναν κοινής αποδοχής, άξιο, πρόθυμο και ικανό ηγέτη.
Είτε για την κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης που προκάλεσε ο Όλεθρος της 11ης Ιουλίου, είτε για τα ολεθριότερα που απειλούν τον τόπο. Εξαντλούνται κι αυτοθαυμάζονται ναρκισσοειδώς, άπαντες, στα καθημερινά δημαγωγικά τους ξεσπαθώματα με πλαστικά σπαθιά, στις τηλεοπτικές τους κοκορομαχίες μ’ αβολίδωτα πυρά προς το θεαθήναι. Προσφέροντας, στον μεν λαό, μηδενική προοπτική, στον δε Χριστόφια και στην κυβέρνηση μειοψηφίας του, ψήφο ανοχής για το υπόλοιπο 16μηνο…
Ο Υ Τ Ε το 23,88% («Τρίτο Κόμμα») της Αποχής των εκλογών της 22ας Μαΐου, ούτε ο Όλεθρος της 11ης Ιουλίου τών κακουργηματικού επιπέδου απίστευτων αμελειών των κυβερνώντων, ούτε η έκτοτε Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης, Πένθους κι Αγανάκτησης, ούτε οι πρωτοφανείς κινητοποιήσεις - διαδηλώσεις του λαού, ούτε οι απειλές του πολεμικού στόλου της εκτραχυνόμενης βουλιμίας της επιδρομικής Τουρκίας, υπήρξαν, μέχρι τώρα, ικανά κίνητρα για ν’ αλλάξει, έστω και κατ’ ελάχιστον ουσιωδώς το πολιτεύειν της καθεστηκυίας κομματικής ολιγαρχικής ηγετοκρατίας.
Αν όλ’ αυτά αποτελούν μιαν αληθινή, κατά το δυνατόν, παρουσίαση της πραγματικότητας, αν έτσι έχουν περίπου τα πράγματα, πρέπει ο κάθε πολίτης, εντός ή εκτός κομμάτων ευρισκόμενος, να συλλογιστεί πλέον, επί του πρακτέου προπάντων, τα δικά του καθήκοντα στη συλλογική στάση, συμπεριφορά και δράση…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Το κεντρικό νόημα των όσων μέχρι τώρα αποκαλύφθηκαν για τον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου, είναι μήπως ότι, άπαντες ανεξαιρέτως, από τους πολιτικούς προϊσταμένους των υπουργείων, μέχρι και τον τελευταίο υπηρεσιακό υφιστάμενο, υποτάσσονταν στο φιρμάνι ότι τα 98 εμπορευματοκιβώτια των εκρηκτικών αποτελούσαν προσωπική πολιτική υπόθεση του ΠτΔ, Αρχηγού του κράτους και, ως εκ τούτου …«μη μου τους κύκλους τάραττε»;
Λάζ.Α.Μαύρος
Π ο λ ι τ ώ ν κ α θ ή κ ο ν τ α
| Εκτύπωση | 09/09/2011 | Με τον Λάζαρο Μαύρο
Τους οποίους ουδείς εμπιστεύεται, παραμόνο οι αυλοκόλακές τους, η καμαρίλα του προεδρικού ανακτόρου, η προσωπολατρική ηγεσία τού εν μειοψηφία κυβερνώντος κόμματος του κ. Χριστόφια κι όσοι απέμειναν από το 24,86% του εκλογικού σώματος που είχαν ψηφίσει, πενήντα μέρες πριν από την ολέθρια 11η Ιουλίου, στις 22.5.11, το κόμμα του.
Π Ο Λ Λ Α Π Λ Α Σ Ι Α Σ Τ Η Σ επικινδυνότητας και εκμηδενιστής οποιασδήποτε χειροπιαστής ελπίδας ανάκαμψης, αποτελεί, ως σύνολο, και η εξίσου αποδεδειγμένης ανεπάρκειας ηγεσία των μη κυβερνώντων κομμάτων της πλειοψηφίας: Ανίκανη και ανάξια να υπερβεί, κοινή συναινέσει, τον εγωισμό ενός εκάστου ηγέτη των κομμάτων που (φευ, δεν) την συναποτελούν, ούτε καν δοκίμασε ακόμα να συνεννοηθεί, να αναδείξει από κοινού και να προτείνει στον λαό, έναν κοινής αποδοχής, άξιο, πρόθυμο και ικανό ηγέτη.
Είτε για την κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης που προκάλεσε ο Όλεθρος της 11ης Ιουλίου, είτε για τα ολεθριότερα που απειλούν τον τόπο. Εξαντλούνται κι αυτοθαυμάζονται ναρκισσοειδώς, άπαντες, στα καθημερινά δημαγωγικά τους ξεσπαθώματα με πλαστικά σπαθιά, στις τηλεοπτικές τους κοκορομαχίες μ’ αβολίδωτα πυρά προς το θεαθήναι. Προσφέροντας, στον μεν λαό, μηδενική προοπτική, στον δε Χριστόφια και στην κυβέρνηση μειοψηφίας του, ψήφο ανοχής για το υπόλοιπο 16μηνο…
Ο Υ Τ Ε το 23,88% («Τρίτο Κόμμα») της Αποχής των εκλογών της 22ας Μαΐου, ούτε ο Όλεθρος της 11ης Ιουλίου τών κακουργηματικού επιπέδου απίστευτων αμελειών των κυβερνώντων, ούτε η έκτοτε Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης, Πένθους κι Αγανάκτησης, ούτε οι πρωτοφανείς κινητοποιήσεις - διαδηλώσεις του λαού, ούτε οι απειλές του πολεμικού στόλου της εκτραχυνόμενης βουλιμίας της επιδρομικής Τουρκίας, υπήρξαν, μέχρι τώρα, ικανά κίνητρα για ν’ αλλάξει, έστω και κατ’ ελάχιστον ουσιωδώς το πολιτεύειν της καθεστηκυίας κομματικής ολιγαρχικής ηγετοκρατίας.
Αν όλ’ αυτά αποτελούν μιαν αληθινή, κατά το δυνατόν, παρουσίαση της πραγματικότητας, αν έτσι έχουν περίπου τα πράγματα, πρέπει ο κάθε πολίτης, εντός ή εκτός κομμάτων ευρισκόμενος, να συλλογιστεί πλέον, επί του πρακτέου προπάντων, τα δικά του καθήκοντα στη συλλογική στάση, συμπεριφορά και δράση…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Το κεντρικό νόημα των όσων μέχρι τώρα αποκαλύφθηκαν για τον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου, είναι μήπως ότι, άπαντες ανεξαιρέτως, από τους πολιτικούς προϊσταμένους των υπουργείων, μέχρι και τον τελευταίο υπηρεσιακό υφιστάμενο, υποτάσσονταν στο φιρμάνι ότι τα 98 εμπορευματοκιβώτια των εκρηκτικών αποτελούσαν προσωπική πολιτική υπόθεση του ΠτΔ, Αρχηγού του κράτους και, ως εκ τούτου …«μη μου τους κύκλους τάραττε»;
Λάζ.Α.Μαύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου