Αντιστάσεις
Σήμερα θέλω να κουβεντιάσουμε, αγαπημένη μας Γιάννα Λοϊζίδου
| Εκτύπωση | 27/12/2012 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Οι νεκροί μας είναι ζωντανοί όταν τους θυμόμαστε. «Τότε οι νεκροί πεθαίνουν, όταν τους λησμονούμε», γράφει ο Κώστας Ουράνης. Μνήμη, σημαίνει ακραία απόρριψη του πανδαμάτορα χρόνου. Η μνήμη είναι η αλατόμητη προέκταση της αγάπης, που καταλύει τη λησμονιά και εδραιώνει την αθανασία. Σήμερα, λοιπόν, αγαπημένη μας Γιάννα Λοϊζίδου, θα ήθελα να κάνουμε μια μικρή κουβέντα, τώρα που εσύ αναχωρείς για το μακρινό ταξίδι. Σεμνή, αρχόντισσα και μαστόρισσα, ευλογημένη μα αειθαλής στις καρδιές μας. Και στη μνήμη μας.
Έτσι απλά, να μιλήσουμε ξανά σαν δυο φιλαράκια, με μια μουσική υπόκρουση από τον Μπιθικώτση. Ή μήπως θα προτιμούσες τον Στελλάρα; Μάλλον ένα ζεϊμπέκικο από τον Μητροπάνο θ’ άρμοζε καλύτερα, ως έκφραση λεβεντιάς και αρχοντιάς. Θύμησες! Κουβέντες πάρα πολύ συχνά, στο έμπα ή στο έβγα του συγκροτήματος ΔΙΑΣ. Ένας ζεστός χαιρετισμός πάντα στα χείλη. Κι ένα χαμόγελο πηγαίο.
Μου ’λεγες: «Αχ, βρε Σάββα! Μου άρεσε πολύ το σημερινό κείμενό σου. Θα το χρησιμοποιήσω στην εκπομπή μου και θα βγάλω κόσμο στον αέρα. Να μιλήσουν! Να πουν τη γνώμη τους. Ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να μιλάει. Τι τα έχουμε τα ραδιόφωνα; Για να είναι το βήμα του πολίτη». Αυτό έκανες εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Να δίνεις φωνή και βήμα στους πολίτες. Έμπαινες στο συγκρότημα πάντα με εκείνη την ωραία αγωνία για την επόμενη εκπομπή. Με έναν αέρα σιγουριάς, ένδειξη πόσο λάτρευες και ζούσες την επικοινωνία με έναν κόσμο, που καρτερούσε να του μιλήσεις από καρδιάς. Με εκείνη τη γνησιότητα που αποπνέει ο ειλικρινής και ευθύς, ωραίος άνθρωπος.
Τι ερωτική ήταν αυτή η σχέση σου με τα ερτζιανά, που αναπηδούσε ζείδωρη και ως ηλεκτρισμός μεταδιδόταν στις εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές σου! Όλοι ήθελαν να σε ακούσουν. Να σου μιλήσουν ως εάν να σε ήξεραν από χρόνια. Ήσουν η Γιάννα «τους»! Το φιλαράκι τους. Η μεγάλη κυρία του «Ράδιο Πρώτο», πρώτη στις καρδιές και στις προτιμήσεις τους. Τι ευθεία, ανεπανάληπτη εκδήλωση αγάπης!
Τι σταθερή προσκόλληση σε μια εκπομπή που, από τις πρώτες ημέρες, κατέκτησε τις καρδιές των ανθρώπων. Γιατί; Διότι είχες γνησιότητα προσέγγισης, ευθύτητα γνώμης, πηγαίο χιούμορ και ένα γάργαρο γέλιο που, ως ατέλειωτοι κυματισμοί, διαπερνούσε τα ερτζιανά και κατέληγε ως ζεστή ανθρώπινη και μουσική υπόκρουση στις καρδιές των ακροατών σου. Ήσουν πατριώτισσα και Ελληνίδα, από τη γενιά του Διγενή. Αγαπούσες την Κύπρο μας. Λάτρευες την Ελλάδα μας. Το μετέδιδες.
Δεν ήταν εύκολη η πορεία σου. Κάποτε έζησες απογοητεύσεις και πίκρες από αστόχαστες ενέργειες. Πάλι επέστρεψες, χάρη σε έναν άνθρωπο που πολύ σε αγάπησε. Αίφνης, μας φεύγεις. Όπως τότε, που ήρθες για λίγο αλλ’ έμεινες. Τώρα αναχωρείς. Με εκείνη την πληρότητα ανθρώπου, που κατόρθωσε να δημιουργήσει, να αναγνωρίσει τον εαυτό του και να γιομίσει τις καρδιές των ανθρώπων με ό,τι ωραιότερο μπορεί να προσφέρει η μουσική. Δεν απουσιάζεις. Ζεις! Στις καρδιές ως αγαθή μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, που πολύ σε αγάπησαν. Αυτή είναι η αθανασία σου, Γιάννα, φιλαράκι μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου